Johan Walckiers en Cédric De Volder in Londen

Om even de lievelingsquote van Chancel Mbemba boven te halen: "Dit is de realiteit van het voetbal". Chancel bedoelt er meestal mee dat alles wat tegenslaat, kan opgelost worden. En jawel, want weer toonde Anderlecht veerkracht. Al liet de afwezigheid van Defour - met alle respect voor Kljestan - zich wel gevoelen. Anderlecht knokte na een slechte eerste helft terug in de ploeg. En hoe!

Uitgeteld op vijf minuten

De tegenstander was, zoals zo dikwijls in de Champions League, een maatje of twee te groot die eerste helft. Afgetroefd worden op kwaliteit, snelheid en kracht... Dan heb je enkel nog inzet over. En die was groot bij paars-wit, dat via Praet zelf twee goeie kansen had om te scoren, maar telkens werd de beste Anderlecht-speler op het veld afgeblokt. 

Maar voor de rest kreeg Anderlecht echt te maken met de realiteit van het voetbal. Arsenal drukte Anderlecht tegen de eigen goal. Geen genade, loerend op elk foutje. Gibbs en Ramsey waren al gevaarlijk voor Mbemba zijn evenwicht verloor en Welbeck in zijn val meetrok: penalty en Arteta zette feilloos om. Dan nog eens Alexis Sanchez: vrije trap in de muur, maar met alle razernij in zijn lijf volleyde hij de rebound in de hoek voorbij Proto. 2-0: de realiteit.

Ramp: blessure Mbemba

Een budget van 260 miljoen euro tegenover een 45 ongeveer, dat steek je niet weg. Zeker niet in spelerspotentieel, want waar Anderlecht moeite had de afwezigheid van Defour en Suarez weg te moffelen, moest Wenger nadenken wie hij zou nemen om Özil te vervangen. Daarom greep Hasi nog eens in zijn jeugdarsenaal: Kawaya moest de teleurstellende Conte komen vervangen.

En even later: de grote ramp waar Hasi al weken voor vreest. Chancel Mbemba, zijn enige centrale verdediger waar hij altijd op kon rekenen, ging tegen de grond. De knie waarschijnlijk, maar daarover straks meer. Want ondertussen liet Arsenal zich nog wat gelden. Oxlade-Chamberlain zette het overwicht ook om in een terechte tussenstand: 3-0. 

Nieuwe prins luidt ommekeer in

Maar Kawaya is een groot talent en er wordt zelfs gedacht om geen vervanger aan te trekken voor Suarez om volledig zijn kaart te trekken. Even denken: doen! De eerste keer dat hij echt een goeie bal kreeg, versnelde hij voorbij alles en iedereen en bood Vanden Borre de 3-1 aan. Een potentiële nieuwe prins op de linkerflank. Geloof ons: die jongen barst van het talent en snelheid. En hij schonk Anderlecht een nieuw elan.

Maar de oude was nog niet uitgesproken. Mitrovic was er in gekomen en lokte een strafschop uit en zowaar 3-2. Na een korte discussie zette Vanden Borre zich immers achter de bal en hij miste niet. Eens een prins, altijd een prins. En jawel, ook het delirium kwam. Najar zwiepte een zoveelste bal voor en Mitrovic kopte al vallend de 3-3 tegen de netten. Een prestatie die Europa zal rondgaan en die van alle kanten respect zal uitlokken. En een gouden zaak voor de derde plaats!