Johan Walckiers in Charleroi

De Luikse derby... We wisten al op voorhand waar we ons mochten aan verwachten: veel gebikkel en weinig goed spel. Meestal is het leuk als je iets kunt voorspellen: de lotto, examenresultaten,... Maar in dit geval hadden we liever geen gelijk gehad.

Madame Soleil

Maar toch losten Charleroi en Standard de verwachtingen in. Veel inzet, dat wel, maar enorm veel fouten, gele kaarten en inderdaad... geen leuk voetbal. Je moest er wel geen Madame Soleil voor zijn.

 Eén van de weinige goede aanvallen van die eerste helft leverde wel een doelpunt op. Bia zette zijn motor op overdrive op links en met buitenkant rechts stuurde hij de bal perfect in de loop van De Camargo: 0-1.

Knullige Fauré

Efficiëntie, want aan de andere kant had ook Fauré een dot van een kans na een goeie voorzet van Tainmont, maar de Franse aanvaller had zijn dagje niet. Zo knullig met zo'n voorzet omspringen, het leek wel doodzonde.  

Voor de rest had Vukomanovic zijn zaakjes wel op orde met Arslanagic en Ciman die secuur verdedigden en twee verdedigende middenvelders, Faty en Enoh, die de kleine mannen van Charleroi makkelijk de baas konden.

Luikse verdediging op poten

De tweede helft werd vermakelijker met een paar goeie kansen meer. Een schot van Bia werd van de lijn gehaald door Martos en een mooie voorzet van Kitambala werd opnieuw gemist door Fauré. Nee, niet het avondje van de aanvaller die tegen Anderlecht twee keer scoorde.

De Zebra's niet gediend door hun spits en tegengewerkt door de Luikse verdediging, die deze keer wel stevig op zijn poten stond. En die ook geen duimbreed meer toegaf. Terug naar de basis en allemaal werken voor de winst, was het motto. Een recept dat wel werkte ondanks zware druk van Charleroi. Thuram had meer dan zijn werk, maar Charleroi scoorde niet meer. Voor het tweede jaar op rij 0-1.