Opinie Een sms’je doet geen zeer

In een interview na zijn ontslag maakte Bob Peeters duidelijk dat hij niet echt happy was met de manier waarop hij zijn C4 kreeg. Sam Gooris zong het ooit in volle belspelletjestijd: een sms’je doet geen zeer.

Wel dus: “Proficiat Bob, maar we moeten straks even praten.” Meer had de coach van Lokeren niet nodig om uit een berichtje van voorzitter Lambrecht al te weten dat er donkere wolken boven zijn hoofd hingen.

Maar een tweede sms’je een dag later was zo mogelijk nog pijnlijker: “Je weet dat het niet persoonlijk is, als je eens wil afspreken, laat maar weten.” Was getekend: Georges Leekens. Of misschien toch niet? “Ik heb dat niet verstuurd, het is nu in handen van mijn advocaat”, speelde de coach de hete aardappel ondertussen door.

Tot imagoschade gaat het sowieso opnieuw lijden. Ofwel loog Peeters, ofwel loog Leekens. Een welles-nietesspelletje dringt zich op, het ware verhaal zal (n)ooit boven water komen.

Maar toch: Leekens heeft sowieso opnieuw de schijn tegen. Als een minnaar die achter de rug van zijn beste vriend diens vrouw binnendoet, is het laatste wat die vriend nodig heeft een sms’je dat het niet persoonlijk is.

En welke rol spelen wij als media eigenlijk in het hele verhaal? Hebben sommigen zich ook niet bezondigd aan een sms’je? “Jammer dat je ontslagen bent Bob, maar als je even je gal wil spuwen, wij schrijven het wel op.”

Joepie, Flair, Dag Allemaal nog aan toe. Het lijkt enkel wachten op een foto op instagram waar Bob Peeters een sms’je stuurt naar een voorzitter van een andere club.

Want Bob weet het ondertussen als geen ander: probeer het nog een keer, een sms’je doet geen zeer. Jaja, dat zal wel.