Standard kan in eigen huis niet scoren tegen stug Kortrijk

Vraag eens aan Johan Walem om een organisatie neer te zetten. De voormalige nationale beloftencoach zal met plezier op de vraag ingaan. Een dubbele gordel, een paar stevige intercepties in het begin van de match en rekenen op die ene counter die er wel eens zal komen.

Slaapverwekkend

Het frustreerde Yannick Ferrera en de zijnen mateloos. De eerste helft werd zo een bikkelpartij waar niks aan was. Een slot zo groot als de deur zelf leek erop te zitten. Fantastisch van de Luikse supporters dat die zich nog zo positief uitlieten. Want eerlijk? Er was geen bal aan.

Voetbal een feest, niet zondag in een koud Tilleur. Wat moest je daar nu over zeggen? Standard probeerde, Kortrijk hield het dicht. Legear kon bijna één keer profiteren van een foutje achterin bij de West-Vlamingen, maar zijn schot werd door de tweede verdedigingslinie (Chanot) afgeblokt.

Geen tempoversnelling van Standard

Papazoglou had intussen ook wel de volle twee keer voor onrust gezorgd in de zestien van Hubert. Standard moest zijn tempo omhoog krijgen en hulp bieden aan die arme Tetteh, die daar alleen stond te verkommeren in de spits. De Sart ging dus maar wat dichter bij zijn aanvaller spelen.

De eerste tien minuten leverde dat zelfs een bescheiden vuurwerk op. Poulain had al snel een goeie kopbalkans en Goreux trapte een goeie schietkans in de handen van Keet. Al even snel was het echter weer blazen en puffen. Standard kon het tempo immers niet opdrijven, wat Ferrera ook probeerde door Fioré en Badibanga in te brengen.

Uitgerekend Santini

Standard had de betere kansen met een vrijschop van Trebel op de dwarsligger en een kans voor de doorgebroken Legear, maar al bij al was het te weinig. En ineens viel er een kans uit de lucht na een lepe fase van Kortrijk. Ineens stond daar Papazoglou alleen voor Hubert en in twee keer zorgde hij voor de 0-1.

Lang bleef die echter niet staan. Drie minuten later had uitgerekend Ivan Santini de stand alweer gelijkgetrokken na een perfecte voorzet van Legear. Standard verdiende meer, maar kreeg het niet. Johan Walem kreeg dan weer waar hij voor gekomen was.