Antonio Conte en Italië gaan door naar de kwartfinales na 1-0 winst tegen Spanje
Foto: © photonews
Italië heeft geen helden meer? Toch wel, maar hij staat aan de zijlijn. Wat Antonio Conte tegen het sterker geachte Spanje uit zijn mouwen schudde, was weer een sterk staaltje. Weer kwam La Squadra op voorsprong en weer vond de tegenstander geen antwoord meer.
Wat verwacht je van een Italië-Spanje? Makkelijk niet? De Squadra die een verdedigende muur optrekt en Spanje dat met vlot combinatievoetbal daar een oplossing probeert op te vinden. Sinds 1994 had Italië op die manier echter geen match meer gewonnen van Spanje op een groot toernooi en dus vond Antonio Conte het tijd om de rollen even om te draaien.
Tactisch genie
Italië ging zowaar La Roja vastzetten op zijn eigen helft en had na een kwartier al drie goeie kansen bij elkaar gevoetbald om de score te openen via Eder, Giaccherini en Pelle. Op de kopbal van die laatste had David De Gea trouwens een superreflex in huis. Maar bon, dat is het verhaal niet.
De omgekeerde wereld was dat wel. Rollenpatronen die doorbroken werden. En Conte die nogmaals bewees wat een tactisch genie hij wel is. Heerlijk om te zien hoe Italië in elke match dit toernooi al met quasi dezelfde ploeg het veld opkwam, maar telkens een ander gezicht toonde.
Het was een meesterlijke zet om de flankaanvallers van de Spanjaarden dubbel te laten bewaken. Chiellini knapte het wel in zijn eentje op tegen Moratta, die hij kent als ware hij ermee getrouwd na al die jaren bij Juventus. En om het nog wat mooier te maken, scoorde diezelfde Chiellini ook de 1-0.
Verdedigen kunnen ze
Eder - die in balbezit telkens gelanceerd werd - mocht ook een vrije trap recht voor doel nemen. Hard door het midden en De Gea moest zijn enige bal van de match lossen, maar er vloeide wel een doelpunt uit voort, want Chiellini tikte van dichtbij binnen.
En ja, Italië mag dan niet zoveel talent hebben als vroeger, verdedigen zit nog steeds in hun DNA. Met behulp van Buffon en een druk wijzende Conte hielden ze de Spanjaarden op een paar afstandsschoten. Het was trouwens enkel aan De Gea te danken dat de match al niet lang gespeeld was, want hij hield Eder een paar keer van de 2-0.
En dan is het afgelopen, want twee keer scoren tegen Italië is een bijzonder moeilijke opgave. Zeker met een Playstation-coach aan de zijlijn die wel met het driehoekje, rondje en vierkantje lijkt te spelen als hij staat te coachen. En gelukkig heeft hij de spelers met de intelligentie om snel te reageren.
In de slotfase maakte Pelle - net als tegen België - de 2-0 na een snelle flankwissel op de ingevallen Darmian. Die leverde de assist, de bonkige spits de goal. Als Italië dit toernooi wint, mogen ze een standbeeld oprichten voor Conte.