Weiler gaat er nog eens met vuile voeten door: "Ik wil niet natrappen naar de vorige coach, maar..."

Weiler wil cohesie in zijn ploeg en dat kan enkel met spelers die er vol voor gaan. Daarom ook hield hij grote kuis... "Ik wil niet natrappen naar de vorige coach, maar... il faut jouer comme une équipe. Als jij en ik, en David, een roeiwedstrijd houden tegen drie meisjes, en één van ons drie houdt de armen stil, dan winnen de meisjes", vertelt hij in HLN.

En hij heeft lak aan de status van zijn spelers. Hij wil ze zelf eerst beoordelen. "Ik heb het altijd raar gevonden dat men mij vertelde dat Anderlecht ‘een club van vedetten’ is. Welke vedetten? De vedetten die twee jaar op rij geen kampioen zijn geworden? Lopen de vedetten dan niet in Gent en Brugge? Ik werk gráág met vedetten, maar ze moeten ten dienste van de ploeg spelen.

"Daarom, als de club een speler aanwerft, wil ik weten wat die transfer voor de persoon in kwestie betekent - ik ga op zoek naar de mens achter de voetballer. Toen ik aankwam op Anderlecht, merkte ik meteen, en ik ga geen namen noemen, dat niet iedereen in de kleedkamer het vuur uitstraalde om samen met mij de uitdaging aan te gaan."

Maar er zijn uitzonderingen. "Ik ga toch een voorbeeld geven: in de eerste trainingsweek had ik geen goed gevoel bij Defour. Hij liep altijd met zijn hoofd naar beneden, sprak weinig... Ik heb hem daar op aangesproken, waarna Defour zich professioneel opstelde en mij zeer snel overtuigde van zijn kwaliteiten als voetballer en als persoon. Iemand als Youri Tielemans toonde van dag één zeer goed gedrag op en naast het veld. Ik hou van spelers die hun verantwoordelijkheid nemen. Van Tielemans wist ik: ‘Op hem kan ik rekenen’.”