Anderlecht won met 1-2 tegen Qabala

René Weiler schuwt zelfs in moeilijke omstandigheden de zware keuzes niet. Of hoe noem je dat als je de eerste doelman op de bank zet, naast je kapitein? Davy Roef en Sofiane Hanni hadden blijkbaar de boter gegeten na het verlies tegen Zulte Waregem. Bij die laatste vermoeden we dat zijn uitspraken de doorslag hebben gegeven in de keuze tussen hem en Stanciu.

Hanni gestraft?

Anderlecht begon wel veelbeloven aan de wedstrijd met hoge pressing en een doelpunt na tien minuten. Stanciu verstuurde een mooie lange bal in de loop van Capel, die moest even inhouden door een foute controle, maar bediende toch Tielemans die een schitterende aanname en afwerking in huis had.

Tja, dan denk je: 'a walk in the park'. Maar ja, dit Anderlecht blaast nog steeds meer koud dan warm. En ineens dacht iedereen meer aan verdedigen dan aan aanvallen tegen de - met alle respect - zwakke Azeri. En dan komen er wel ballen in de eigen zestien en bij één daarvan duwde Obradovic - héél licht - met de voorarm en de bal ging op de stip. Ricardinho zette de 1-1 op het bord.

Anderlecht had nog wel wat kansen via Dendoncker en Acheampong, maar het was gewoon te weinig. De Brusselaars speelden veel te laag en zagen soms de thuisploeg heel makkelijk voor eigen doel opdagen. Een situatie die we al zoveel zagen dit seizoen. Capel en Stanciu zakten volledig weg en Teodorczyk kon zo meespelen in 'Cast Away' als Tom Hanks. Zo eenzaam stond hij daar op zijn eiland.

Door oog van de naald

Stanciu zijn schoten, die ballen zijn ze nu nog altijd aan het zoeken daar in Baku. Als ze nog in de stad liggen. Anderlecht lag na een kwartier zelfs onder in het spel. Een kans hebben ze niet meer gehad in die tweede helft. En Qabala had dé kans om op voorsprong te komen. Een volledig onterechte penalty werd gefloten na een zuivere interceptie van Boeckx.

Maar de ref wees toch naar de stip. Ricardinho scoorde zijn tweede van de avond, maar er was een Azeri te snel ingelopen. En dus moest de elfmeter hernomen worden. En de derde keer miste Ricardinho dus. Anderlecht door het oog van de naald. Maar het ergste: werkelijk geen enkele kans in de tweede helft.

Of toch: nadat Qabala met tien viel, kreeg Anderlecht op hetzelfde moment een vrije trap. Tielemans wierp het leer nog eens in de zestien en na wat geharrewar viel de bal voor de voet van Bruno en die twijfelde niet. Hij fusilleerde de Azerbeidzjaanse doelman en redde zo het vel van zijn trainer. En na een omhaal van diezelfde Bruno kon Teodorczyk de overdreven 1-3 binnentikken. Maar om over naar huis te schrijven was dit absoluut ook niet.