Lokeren-Anderlecht eindigde op 0-0

Geen Dennis Appiah bij Anderlecht en dus moest Emmanuel Sowah opdraven. Die begon sterk aan de match, maar zakte samen met de rest van de ploeg gaandeweg in. Trebel kon in het begin nog een lichtpunt genoemd worden bij een paars-wit dat veel te traag speelde om een sterk opzittend Lokeren te verontrusten.

Chipciu, de voeten wilden niet mee

Kristinsson had zijn middenveld potdicht gezet. Het spel van paars-wit moest dus over de flanken, maar daar waren Chipciu en Stanciu schimmen van zichzelf. Vooral op de rechterflank wilden de voeten van Chipciu niet luisteren naar wat zijn verstand te vertellen had.

Trebel was de enige die met eentijdsvoetbal een oplossing probeerde te zoeken, maar zijn collega's talmden te lang met de bal of er was te weinig beweging voor het leer. Zoals zo dikwijls op Daknam werd het een lange, saaie aanloopperiode. De voorbije vier uitgaves van het duel werd er maar één keer meer dan eenmaal gescoord: vorig seizoen toen Gillet in de laatste minuut de gelijkmaker scoorde.

Koffie, het enige wat verwarmde

Teodorczyk had eens een goeie kopkans, Hupperts kon eens knallen en Maric vlamde een vrije trap naast. Ziedaar alle doelgevaar gecreëerd door beide ploegen in de eerste helft. Van een saaie en weinig kwaliteitsvolle bedoening gesproken. Een koude noorderwind woei door Daknam, maar op het veld was er weinig om zich aan te verwarmen. Een gloeiende mok koffie tijdens de rust moest soelaas brengen.

Spijtig genoeg was die bij de spelers niet sterk genoeg. Ze hadden er best eentje geschonken waar de lepel recht in bleef staan, zodat ze eindelijk eens wakker zouden schieten. Anderlecht had het initiatief, maar het regende slechte voorzetten. Teodorczyk zag nogal wat boven en ver naast hem vliegen hoor. En Chipciu mocht blijven staan. De technische staf van paars-wit - zonder Weiler - haalde Stanciu naar de kant en bracht Hanni.

Zo voorspelbaar

Stanciu had even daarvoor voor het enige gevaar in de eerste twintig minuten van de tweede helft gezord met een redelijk goeie vrije trap. Lokeren had een reuzenkans via Straetman, maar Nuytinck bracht redding. En ja, sorry, maar we zijn weeral rond. Hoe voorspelbaar kan je trouwens zijn als elke aanval moet eindigen bij Teodorczyk. Verdedigers hebben dat na een poosje ook wel door...