Zulte Waregem klopt KV Oostende na een erg beklijvende en leuke bekerfinale: 3-3 en strafschoppen

• Ongedwongen, West-Vlaams sfeertje in Brussel
• Viriel voetbal aan beide kanten
• Oostende twee keer op voorsprong, Essevee twee keer op gelijke hoogte
• Verwennerij eindigt met strafschoppen na nog twee goals in verlengingen

"De loser zal achteraf niemand meer kennen, enkel het winnen van zo'n bekerfinale telt eigenlijk." Mbaye Leye vatte een dag voor het historische treffen tussen KV Oostende en Zulte Waregem de match al samen op de manier waarop iedereen er over dacht. Een mooie finale? Dat zou afhangen van wat de spelers op het veld besloten, maar de coaches zouden goede intenties laten zien.

Yves Vanderhaeghe kwam niet meteen met verrassingen: hij koos voor stabiliteit en liet El Ghanassy én Canesin op de bank beginnen. Bij Essevee wél een wit konijn uit de hoed getoverd: Timothy Derijck was vroeger dan verwacht terug uit blessure en mocht meteen starten naast Baudry.

De troepen van Dury leken in de eerste helft iets scherper te zijn begonnen en hadden meer zin in positief, aanvallend voetbal. Maar achterin acteerde het soms wel wat slordig. Bossut kwam na een moeilijke terugspeelbal een keertje met de schrik vrij, na een uitglijpartij van Baudry was het wel raak: Dimata werkte koelbloedig af in het verste hoekje en 1-0.

Niet dat Oostende lang van zijn voorsprong kon profiteren, want vijf minuten later leverde een vrije trap van Hamalainen, via Dutoit en de paal de 1-1 op voor Derijck - ja, ook daarom is hij van waarde bij dit Zulte Waregem. En het scenario werd eigenlijk nog eens dunnetjes overgedaan in de tweede helft.

Eerst een heerlijke treffer van Oostende - Dimata was met een hakje maar de laatste pion van een leuk uitgesponnen aanval over verschillende stations. En daarna eentje in een cadeauverpakking, want Marusic gaf een doorjagende Coopman de 2-2 echt wel op een schoteltje. Of hoe een invaller zijn belang toonde bij Zulte Waregem.

Beide teams maakten daarna nog aanspraak om het af te maken in 90 minuten. Bossut kwam nog met drie wilde, maar goede tackles buiten zijn zestien, een kopbal van Oostende landde op het dak van het doel en Leye kopte nog centimeters naast. Verlengingen moesten uitsluitsel bieden.

Daarin bleef het twintig minuten lang erg gesloten, tot Babacar Gueye op een voorzet van Hamalainen zijn knikker ertegen zette en zo voor de 2-3 zorgde. Even later ging Dalsgaard met zijn hand tegen de bal in de eigen zestien, waardoor we al een eerste strafschop kregen: Musona bleef rustig en alles opnieuw te herdoen. Strafschoppen moesten de beslissing brengen, Bossut pakte daarin de elfmeters van Canesin én Musona en werd zo de held van de dag.