Anderlecht en Gent speelden in weinig spectaculaire wedstrijd 0-0 gelijk

Wat gebeurt er als twee coaches te veel bezig zijn met de sterktes van de tegenstander te neutraliseren en te weinig met van de eigen kwaliteiten uitgaan? De eerste helft van Anderlecht-Gent was daar het perfecte voorbeeld van. Weiler had de nadruk gelegd op de flanken van de Buffalo's lamleggen. Vanhaezebrouck legde zijn accent dan weer op het centrum van paars-wit, waar hij Tielemans, Stanciu en Teodorczyk uit de wedstrijd wilde houden.

Hanni en Stanciu

Twee tactische ingrepen die ervoor zorgden dat de aanvallers amper ruimte hadden en we bijgevolg nul, nada, zero kansen te zien kregen. Voeg daar nog bij dat Gent zijn tactiek van tegen Club Brugge wel goed vond en er een fysieke slag van probeerde te maken. En ja, bij Anderlecht kreeg Stanciu wel een kans, maar we zagen hem geen bal goed raken.

En Hanni op links... Dat is zowat elke keer weer geen al te beste keuze. Gigot en Mitrovic hadden Teodorczyk ergens diep in hun achterzak steken en Tielemans predikte in de woestijn. Geef trainers gewoon een schaakspel als ze eens willen meten wie tactisch de handigste, maar laat je ploeg in godsnaam doen waar ze goed in is.

Eindelijk ietwat opwinding

Want wat er in het Astridpark geserveerd werd, daar werd niemand blij van. Gelukkig leken ook beide elftallen dat door te hebben gehad bij de rust. Want in de eerste vijf minuten na de rust kregen we eindelijk vuurwerk te zien. Eerst was er een schitterende voorzet van Simon die door Kubo alleen voor doel gemist werd. En even later deed Tielemans de deklat trillen na een open schietkans.

Het bleek een opflakkering te zijn. Weiler was de eerste die iets probeerde te veranderen en verving Stanciu door Bruno. Het hadden evengoed Chipciu of Hanni kunnen zijn hoor... Teodorczyk mocht even later naar de bank. Vanhaezebrouck reageerde door Perbet voor Coulibaly in te wisselen. De volgende schaakstukken werden gezet, maar veel zoden bracht dat ook niet aan de dijk.

Anderlecht had misschien nog de beste kansen, maar voor Kalinic waren het allemaal oprapertjes of plukballen. Paars-wit en blauw-wit lieten beiden een unieke kans liggen. Misschien toch iets meer lef tonen volgende keer...