KV Oostende knalt Europa in na non-match van Racing Genk

Over de eerste 25 minuten gaan we overigens zedig zwijgen in het Albertpark. Wat u moet onthouden is dat Didier Ovono gehuldigd werd voor vier jaar trouwe dienst én dat de grootste debatten gingen over of de zoveelste overtreding nu geel verdiende of niet. Het was écht potig en met veel intensiteit, maar mooi voetbal was er niet te zien.

Bij Racing Genk konden ze het ook niet meer aanzien, dus besloot de verdediging een handje toe te steken. Berrier mocht zomaar een lage voorzet tussen Ryan en de vier schone slaapsters achterin bij de Limburgers leggen en Akpala duwde dankbaar binnen. Ryan dook nog, maar wist eigenlijk al dat hij geklopt was.

Genk zette er een schotje van Boëtius –één van de weinigen op niveau- tegenover, maar al snel was het aan de overkant opnieuw feest. Rozehnal schoot de bal na een hoekschop via een knoert van een Genkse deviatie voorbij een verbouwereerde Ryan in doel. 2-0 en de wedstrijd zo goed als beslist.

Onduidelijke strafschop

Dat vond Lawrence Visser ook niet kunnen en hij gaf prompt een strafschop waarvan we na tien herhalingen nog niet wisten of het er een was of niet. De ref ging dus vrijuit en Schrijvers knalde het doelpunt van de hoop voorbij Proto.

Die hoop zakte opnieuw wat in de schoenen toen bleek dat Malinovskyi in de kleedkamer geblesseerd achterbleef. Het middenveld met Berge, Schrijvers en Heynen werd nu helemaal overpowered door die van KV Oostende.

Als we een man van de match moesten aanduiden, werd het een aartsmoeilijke keuze tussen Andile Jali, Franck Berrier en Joseph Akpala. We neigen naar die eerste gezien hij profiteerde van het verzamelde blunderboek der Genkse verdediging editie drie.

Colley, voor wie de interesse uit de Premier League snel zal opdrogen als hij nog veel van deze wedstrijden speelt, aarzelde om een bal weg te werken en Ryan deed krek hetzelfde. Jali kwam ingelopen en tikte simpel de 3-1 binnen.

Feest aan zee

Racing Genk eindigt het seizoen zo in mineur. De ploeg die zó domineerde in play-off 2, werd helemaal met de neus op de feiten gedrukt tegen de eerste goeie tegenstander in enkele maanden tijd. Bij Oostende duurde het feestje nog lang voort. Marc Coucke voorop. Of wat had u gedacht?