Anderlecht-Standard eindigde op 1-0 na een flauwe bedoening
Foto: © photonews
Anderlecht-Standard, dat was één helft kijken naar een slaapverwekkende bedoening om dan ineens opgeschrikt te worden door een resem kansen. Teodorczyk miste een halve korf en iedereen leek zich al neergelegd te hebben bij een scoreloos gelijkspel. Tot ineens Onyekuru kwam aangevlogen.
Je moet het Frutos nageven: er zat een constante in zijn trainersperiode. Vier matchen, vier verschillende systemen en opstellingen. Je moet het maar doen. Veel ploegen gebruiken op een heel seizoen geen vier systemen. Nu werd het een 4-3-3, met Kums en Deschacht op de bank dus, Teodorczyk in de spits en Josué Sa naast Kara.
Tielemans zorgt voor meeste sfeer
Anderlecht deed alles om er de sfeer in te krijgen. Jan Koller en Youri Tielemans slaagden daarin, de 22 acteurs op het veld deden veel minder hun duit in het zakje. Drie of vier schoten op doel noteerden we de hele eerste helft. Voor de rest geen vier goeie passes na elkaar of enige creativiteit op de flanken of vooraan.
Spijtig toch, zo'n niveau in een 'Clasico'. Die naam verdient beter... Hein Vanhaezebrouck gaat alvast geen automatismen erven van Weiler en Frutos. Bij Anderlecht vinden ze elkaar gewoon niet. Hanni probeerde Teodorczyk en Onyekuru in stelling te brengen, maar ofwel was de pass niet goed, ofwel begrepen ze hem niet. Het gejongleer met systemen bracht wel héél weinig op.
Niveau
En Standard? Dat verdedigde en probeerde er uit te komen. Allemaal samen leverde het één kans tussen de palen op: een afstandsschot van Kara. "We zitten goed in de match", zei Hanni tijdens de rust. Bon, als dat het niveau is dat ze nastreven... Dan blijkt er toch ook een gebrek aan ambitie uit de spelersgroep uit.
Gelukkig werd in de tweede helft het niveau wel wat opgekrikt. En we kregen zowaar kansen te zien. Hanni en Teodorczyk tot drie maal toe zelfs. Telkens lag Ochoa in de weg. Standard voetbalde ook beter en voor Boeckx waren er een paar hete standjes. Wie toen al weggezapt had, kunnen we begrijpen.
En wie hoop had gekregen: het duurde ook niet lang. Hoop en al twintig minuutjes werd er aardig gevoetbald, daarna was het weer armoe troef. Maar, net als op Waasland-Beveren trok Anderlecht toch nog het laken naar zich toe. Als geen enkele vleugelspeler een goeie voorzet kon geven, deed Dendoncker het maar zelf. In het centrum kwam Onyekuru atletisch hoog aangevlogen en kopte de 1-0 binnen. Een match die eigenlijk geen winnaar verdiende, kreeg er zo toch één.