Club Brugge kampioen na 1-1-gelijkspel tegen Standard
Foto: © photonews
Club Brugge is landskampioen. Oververdiend na een seizoen waarin ze grotendeels iedereen overklasten. In de play-offs doofde de vlam wat uit, maar na flink wat horten en stoten flikten ze het toch. En op het einde vlakken alle scheidsrechterlijke beslissingen elkaar uit...
Na tien minuten kwam de opmerking in de perstribune: "Met heel veel geluk pakt Brugge hier een punt, maar winnen gaan ze zeker niet doen." Sclessin bruiste, ontvlamde en kolkte als nooit tevoren. In zo'n sfeer en met zo'n zelfvertrouwen konden de Rouches iedereen aan leek het wel.
Orkaan
De orkaan die de eerste tien minuten richting Horvath blies, was van het type dat ze namen geven. Laten we voor de gemakkelijkheid 'Ricardo' gebruiken... Minuut tien: het stormgeweld richtte de eerste ravage aan. Edmilson zwaaide een corner voor doel. Horvath wist de eerste kopbal van Luyindama nog te keren, maar was kansloos op de herneming van die andere verdediger, Laifis (1-0).
Blauw-zwart wist meteen hoe laat het was. Geen morzel grond zouden ze cadeau krijgen. 'Ricardo' raasde door: fysiek en speltechnisch de betere van de Bruggelingen. Toen de storm een windbries werd, kreeg Brugge zijn eerste kans na een dik halfuur: een afstandsschot van Vanaken.
VAR doet het juiste, over ref twijfelen we
Eindelijk kwam Brugge: een dubbele kans voor Wesley - die de tweede keer altijd had moeten afleggen voor Vossen -, een voorzet van Vanaken die bijna binnenwaaide en - jawel - de gelijkmaker. Vormer zette zich door en Vossen scoorde. Uiteraard mocht de VAR niet ontbreken bij dat doelpunt. Er werd hands geclaimd, maar ref Van Driessche keurde het toch goed na het bekijken van de beelden.
Hands was het zeker, maar was het vrijwillig of niet? Op die vraag antwoordde Van Driessche 'njet'. Onbegrip in Luik en terecht, want zonder de handsbeweging had Vormer nooit meer zijn voorzet kunnen trappen. Het reglement geeft echter ook geen uitsluitsel, laat staan dus dat de ref het doelpunt 100 procent zeker moest afkeuren.
Muur van acht
De tweede helft was evenwichtig, met twee ploegen die allebei nog wilden scoren. Cools kwam er kortbij, maar Ochoa keerde zijn inzet. De tijd speelde in het voordeel van Club, die gaandeweg meer begonnen denken aan het vasthouden van het cruciale punt. Simons kwam zelfs Vossen vervangen.
In dit geval heiligde het doel inderdaad alle middelen. Er was geen doorkomen meer aan! Leko metselde een muur van acht man, die amper nog over de helft kwam. En bij Standard probeerde iedereen - vooral Carcela - de beslissende pass te geven. Club dus kampioen en onverdiend gaat niemand dat noemen.