België won na een demonstratie met 5-2 van Tunesië

Het hadden er tien kunnen zijn! Maar goed: we zijn geplaatst, al is 't nog niet mathematisch. 't Is trouwens eigenlijk wel eens plezant om een match te volgen vanop quasi dezelfde hoogte als Roberto Martinez en op twee meter van de dug out. Een match ziet er vanuit dat perspectief helemaal anders uit dan bijvoorbeeld de match in Sochi, waar we 60 meter boven het veld zaten. 

Hazard dirigeert

Het werd wel al heel snel duidelijk dat de Tunesiërs hun belofte gestand gingen doen. De match was 20 seconden bezig of Eden Hazard lag al een eerste keer tegen de grond. 't Kon hem allemaal niet te veel schelen. Eden krabbelde recht, veegde zijn shirtje eens af en ging door met het professioneel dissecteren van een Tunesische afweer. België speelde op de tonen van 'Knockin' on heaven's door' van Bob Dylan. 

Afwisselend door het centrum en via de flanken. Infiltrerend vanuit het middenveld, druk zettend op de verdediging, kansen afdwingend... Kortom, het totaalplaatje klopte eindelijk. Knock-knock-knockin': de weg naar de hemel ging al heel snel open. 

Na vijf minuten was het prijs voor een bijzonder gemotiveerd België: Ben Youssef ging aan de noodrem hangen bij Mertens en Hazard liet de penalty uiteraard niet liggen. Nog geen tien minuten later: Mertens lanceerde Lukaku, die ontweek prachtig de vliegende tackle en de killer maakte er 2-0 van.

Weergaloze Meunier

Twee minuten wekte Dylan Bronn - die er later wel af moest met een blessure - nog even de schijn op dat het een moeilijke namiddag kon worden voor de Belgen. Tunesië putte er moed uit, maar de combinaties van de Duivels? Die deden ons bij momenten watertanden. Zie je wel: ze kunnen het!

Vooral op de omschakeling. Tegen een bijzonder naïef Tunesië, speelde België heel intelligent. Ze buitten de snelheid van Hazard, Mertens en Lukaku perfect uit door de tegenstander de bal te geven en daarna te speculeren op de tegenaanval. De derde goal was een wondermooi schoolvoorbeeld daarvan. 

Een - de term is nog nooit meer op zijn plaats geweest - weergaloze Meunier bood Lukaku de 3-1 aan. Op gelijke hoogte met CR7, pak aan kritikasters! Rusten met 3-1, 50ste minuut 4-1. Alderweireld met de perfecte dieptepass en Hazard tussen drie Tunesiërs met de afwerking. Duivels met het allure van Mick Jagger of Bono. Wereldsterren!

De cynische mensen gaan zeggen: 't was nog maar Tunesië. Maar laten we nu eens eerlijk zijn: welke ploeg hebt u al zo zien domineren tegen een kleintje? De Duivels hebben de speelstijl gevonden die Martinez wou: technisch verzorgd en gebruik makend van de kwaliteiten van de rocksterren.

In twee, drie, maximum vier passes staan ze voor doel! En daar loert de killer! En dan miste Michy nog drie goals... Dat gaat ook niet alle dagen gebeuren. Vierde keer, goeie keer na een schitterende assist van Tielemans. Perfecte namiddag. Alé, één kleine smet: de 5-2 in de absolute slotfase.