Charleroi wint thuis van Genk met 2-1

Voor de eerste Champions League-wedstrijd ging Felice Mazzu aan het roteren met zijn kern. Geen Ianis Hagi of Benjamin Nygren, maar wel Ebere Onuachu en Joseph Paintsil. Ito, Maehle en Bongonda zaten wel op de bank. Goed genoeg om Mazzu zijn ex-club te kloppen? Hmmm, daar had Karim Belhocine wel één en ander op gevonden.

Leergeld

De voorlijn en het middenveld van Charleroi liet Genk geen ademruimte: hoge druk en zwaar stoorwerk. De Limburgers kwamen niet eens in de buurt van hun boomlange spits. Charleroi was gretiger en snediger. Dat kwam na een dikke 25 minuten helemaal tot zijn recht. Fall wierp zich naar een verloren gewaande bal en doelman Coucke trapte in de val: penalty. Leergeld zeker?

Morioka zette de elfmeter feilloos om. En even later stond het zowaar 2-0 toen Shamar Nicholson - tot groot jolijt van het thuispubliek uiteraard - ex-Carolo Dewaest heel makkelijk in de wind zette. Pittig detail: de Jamaicaan had dinsdag nog gespeeld voor zijn land en had een lange vlucht en één training in de benen zitten. Daar hebben ze weer een leuke spits gevonden...

Deur toe, gebaarde Belhocine naar zijn manschappen. En die luisterden zonder aarzelen. Rekenen op de snelheid van Fall en Nicholson vooraan. Genk wist er geen raad mee. Te veel sleutelspelers niet op niveau. Berge en Heynen die een mindere dag hebben, dat voel je bij dit Genk. Het werd een heel zwakke vertoning van de bezoekers. 

Bloeddruk

Belhocine liet een paar jaar van zijn leven vrijdagavond op het veld. We raden de Charleroi-coach toch aan om iets rustiger te worden of hij blijft er op een dag in. Zeker als zijn ploeg niet echt in de problemen komt. Maar we begrijpen het wel: die prestigezege tegen de ex-coach wiens grote voetsporen hij probeert te vullen...

Maar dan toch, vanuit het niets, de 2-1... Uronen zwiepte de bal voor en dubbele meter Onuachu dook de bal heel mooi binnen. Tijd voor Belhocine om helemaal over zijn rooie te gaan. Die zijn bloeddruk moet niet gezond geweest zijn. Het werd pittig, bitsig zelfs en de gele kaarten kwamen ineens in overvloed. Zelfs eentje voor assistent Frank Defays.

Maar Charleroi hield het hoofd boven water in de oorlog (voetbal konden we het amper nog noemen). Charleroi helemaal terug en Genk maar pompen. Ndongala en Berge hadden nog grote kansen, maar iedereen bij de thuisploeg smeet er zijn hoofd voor. Geen beste generale repetitie dus voor Genk.