Anderlecht wint op het veld van Cercle Brugge

Een emotioneel geladen wedstrijd in een decor dat beter had verdiend. Jan Breydel zag er leeg uit. Stil ook, behalve in de 11de (Rensenbrink) en de 16de minuut (Miguel Van Damme). De elf van Anderlecht leken zelf niet te weten wat te doen. Lood in de benen? Er zat geen vuur in, geen drive, geen drang naar voor.

Schandalig

Cercle voetbalde de beste kansen bij elkaar en Anderlecht was amper te bespeuren in de buurt van de nieuwe groen-zwarte keeper, Lennart Moses. De Brusselaars moesten er toch van doordrongen zijn dat het hun laatste - zelfs goeie - kans was om richting play-off 1 op te rukken?

Als dit een eerbetoon was aan Robby Rensenbrink... Zo zwak, nergens samenhang en nergens diepgang. Cercle Brugge kwam dan ook verdiend op voorsprong nadat Peeters de bal slim teruglegde naar Hoggas, die vrijstaand in het hoekje mocht duwen. Rensenbrink zou zich schamen. En dat moesten die van Anderlecht ook. Paars-wit zette nul druk op Cercle, dat gewoon vrij kon voetballen.

Bodemloze kelk

Het minste wat je verwacht is toch wel inzet en grinta, maar niks... Cercle had na een dik halfuur 12 schoten op doel tegenover Anderlecht... nul! Acht corners voor Cercle ook plus 61 procent balbezit. Om maar te zeggen wie de dominante ploeg was. Chadli was een schim van zijn eerste maanden bij Anderlecht. 

Anderlecht heeft het wel vaker zwaar in Jan Breydel, maar dan toch niet tegen Cercle? Nu moet gezegd dat Bernd Storck er wel een ploeg van gemaakt heeft, maar dit zou toch nooit mogen gebeuren? Zelfs na correctie in de kleedkamer tijdens de rust was er niets van beweging te zien. Statisch voetbal op het middenveld en nog geen kans bij elkaar krijgen.

En dan gebeurde er iets wat niemand meer verwacht had: Anderlecht won nog. Eerst na een goal van Amuzu die op de flank door kon lopen. En dan de perfecte voorzet van Murillo op Vlap, die de onverdiende zege nog verzekerde. De fans bleven 'shame on you' zingen. En geef ze eens ongelijk...