Lucas Biglia: Eeuwige schietschijf van Belgische analisten, maar één jaar na vertrek bij Anderlecht doodleuk aan aftrap van WK-finale

Anderlecht haalde Lucas Biglia in juli 2006 naar België samen met landgenoot Nicolas Pareja en Cristian Leiva. Zes maanden eerder had Nicolas Frutos het Argentijnse pad geëffend door negen doelpunten te scoren in zijn eerste tien wedstrijden voor paars-wit.

Biglia werd aangekondigd als aanvoerder van de Argentijnse U20 die het jaar voordien de wereldtitel had veroverd. Dat bleek niet helemaal te kloppen: hij zou maar af en toe de aanvoerdersband hebben gedragen.

Het leek alsof het al dan niet dragen van de aanvoerdersband een schietschijf op de rug van El Principito had gekleefd, want hij zou tot het einde van zijn dagen in België kritiek te slikken krijgen. Zijn te horizontale spel was de grootste frustratie bij analisten. Biglia bleek uiteindelijk zo’n speler waarvan je pas zag hoe goed hij was toen hij niet meer in Brussel voetbalde.

Biglia vertrok in 2013 na zeven jaar, 303 wedstrijden én cynisch genoeg als aanvoerder bij paars-wit. Eén jaar later versierde hij een selectie voor het WK in Brazilië.

In de eerste vier wedstrijden moest hij het stellen met een korte invalbeurt, maar in de kwart-, halve- en finale stond hij in de basis. Duitsland pakte uiteindelijk de wereldtitel met het kleinste verschil na verlengingen.

Sinds 2017 speelt Biglia voor AC Milan, waar zijn contract deze zomer afloopt. Hij werd al meermaals aan een terugkeer naar Anderlecht gelinkt. Vraag is of dat er deze zomer ook echt van komt.