Analyse Lokeren, een verval dat niet dit seizoen is ingezet: een verhaal van ouderwetse ideeën, onbetrouwbare makelaars en nodige dosis overmoed

Het was al tien jaar een zekerheid in het voetbalwereldje: "Zonder Lambrecht draait Lokeren failliet". Ondanks alle goeie hoop toen Louis De Vries overnam. Om Lokeren te redden - zeker na een degradatie - was ook De Vries niet kapitaalkrachtig genoeg. Onder Lambrecht was het motto: we mogen in het rood gaan. Lambrecht paste wel bij en als de cijfers weer groen kleurden, haalde hij zijn geld terug.

Geen ervaring nodig

"We gaan keihard werken, maar ons ook amuseren!" Dit zullen legendarische woorden worden, uitgesproken door De Vries toen hij de club net overnam. Tien jaar lang was er met geld uit ramen en deuren gesmeten en "Lambrecht was bestolen waar hij bij stond". Hij ging het over een andere boeg werpen. 

De ervaren Dimitri M'Buyu, de sportief directeur, had hij niet nodig. Die had nochtans benadrukt dat hij hem zolang zijn contract nog liep, wou helpen. De Vries ging zijn eigen mensen meebrengen, die een gezond beleid zouden invoeren. Dure - en onnodige - contracten voor Van Damme en De Witte later bleef daar ook nog weinig van over. Voor de rest was het business as usual: derderangsbuitenlanders die de club kwamen versterken. 

Ouderwetse structuur

Alles op De Vries afschuiven, is natuurlijk de waarheid geweld aan doen. De teloorgang is al veel langer bezig. Toen Lambrecht in de zomer van 2018 - net voor de transferdeadline - zijn sportief directeur, Willy Reynders, aan de deur zette, tartte dat alle verbeelding. Nu goed, omdat Reynders zowat alles alleen moest doen de laatste jaren, regeerden de makelaars ook op Daknam. Zonder efficiënt scoutingsapparaat moet je je wel iets laten aansmeren... Het organigram op Lokeren was jaren heel duidelijk: Lambrecht-Reynders. Zo leid je in moderne tijden geen club meer.

De rode lijn doorheen de voorbije vijf jaar Sporting Lokeren is duidelijk: de club kon in het moderne voetbal geen sponsors of investeerders meer aantrekken. De calvarietocht van Lambrecht om een overnemer te vinden, zette dat eigenlijk nog meer in de verf. Zijn opvolger maakte grote beloftes, maar kon geen enkele waarmaken. Overmoed... Dat hij tussendoor ook nog eens niet gestorven was van een leugen, maakte het voor de fans - de echte slachtoffers - allemaal nog veel erger.