Analyse De Nations League, niet de prioriteit van vele Rode Duivels: enige menselijkheid is hen - ongeacht hun kwaliteiten - ook niet vreemd

Als antwoord op die vraag: ja, dat speelde zeker mee. Er zijn veel jongens die liever eens bij vrouw en kind(eren) waren gebleven in plaats van in het reeds drukke schema nog eens wat matchen af te haspelen in een competitie die hen sowieso maar bijster weinig interesseert. De Nations League is voor hen een veredelde oefencompetitie.

Loon heeft niets te zien met belasting

Thomas Meunier en Kevin De Bruyne gaven dat ook al openlijk toe en dan zie je dat onvrijwillig toch in hun hoofd kruipen. Meunier reageerde allesbehalve scherp op de matige hoekschop die zijn penaltyfout inluidde en De Bruyne koos zijn momenten heel goed uit. Hij gaf twee heel goeie passes, die we intussen zo gewend van hem zijn geraakt. Maar voor de rest zat er veel afval in zijn spel dat we helemaal niet gewoon zijn bij hem.

Speel dezelfde match in een EK- of WK-kwalificatie en het zou een heel ander verhaal zijn, durven we wedden. De kritiek op de uitspraken van Meunier en De Bruyne luidt al gauw dat ze "een huis per week verdienen" en daarvoor wel iets mogen over hebben. Dat gaat dan wel even voorbij aan de grenzen die een menselijk lichaam aankan.

Kalender

Elke wedstrijd krijgen creatieve spelers als De Bruyne tikken te verduren die nooit de tijd krijgen om te helen. Voetbal is een contactsport waarbij spieren en gewrichten zwaar belast worden. Dat ze soms oproepen om de kalender wat minder druk te maken, moet uiteraard los van hun loon gezien worden. 

Als uw baas u vraagt om er elke week een twintigtal uur bij te nemen voor een veel mooier loon, zou dat op de duur ook beginnen wegen. Mentaal en fysiek. Van een profvoetballer wordt verwacht dat hij er elke match aan 100 procent staat, maar enige menselijkheid - ongeacht hun kwaliteiten - is hen ook niet vreemd.