KV Mechelen ging winnen op het veld van Charleroi

Vooroorlogse taferelen zaterdag in de Pro League. Alé, met wat zin voor overdrijving, want in de jaren 90 speelden ze heus ook nog wel op besneeuwde velden hoor. Maar het lijkt wel niet meer van deze tijd te zijn. In Charleroi hadden ze beide strafschopgebieden en de middenstip wel vrijgemaakt. Maar je kon zien dat spelers niet meer gewend zijn om in die omstandigheden te spelen.

Wit op wit

Het werd een rommeltje van jewelste tussen Charleroi en Mechelen: glijden, verslikken in de dribbels, slechte passes... Ja, dan moesten alle wedstrijden wel gespeeld worden van hogerhand, maar niemand won hierbij. Niet de spelers... Na vijf minuten viel er al een eerste slachtoffer in de persoon van Sheldon Bateau, die met een liesblessure naar de kant moest.

Niet de fans... Die zagen thuis amper de Charleroi-spelers lopen in hun witte camouflage-uitrusting. Niet de oranje bal... Die mag maar één of twee keer per jaar uit zijn zak en werd voor die gelegenheid nog eens zwaar mismeesterd. Nu ja, de staat van het veld was daarin natuurlijk de grootste boosdoener.

Geoffke weer

Hét hoogtepunt van de eerste helft: een mooie omhaal van Nicholson die door Thoelen met een prachtreflex gered werd. KV Mechelen voetbalde het best, maar kon er weinig kansen uit puren. Maar dan is er tegenwoordig nog altijd Geoffke. De zevende goal van Hairemans was ook de winnende.

Charleroi kreeg de bal niet weggewerkt en die viel ineens op de borst van Hairemans. Controle en mooi uithalen met links: 0-1. Je kon het niet onverdiend noemen, maar met dank dus aan Thoelen. Charleroi zorgde voor de rest voor niet al te veel gevaar. Van Damme en Schoofs ontmantelden zowat alle gevaar voor het de zestien kon inkomen.

27 punten en zeven voor op de degradatieplaatsen... Dan kan je al wat vrijer voetballen. Gelukkig zal het niet elke week sneeuwen, want ook voor KV was het deze keer gewoon knokken en karakter tonen. Chapeau dat ze Charleroi, de ploeg die daarop teert, op die kwaliteiten konden kloppen.