Arnar Vidarsson doet boekje open over ontslag als bondscoach in rand van MeToo-schandaal

De timing van het ontslag was bijzonder vreemd te noemen vanuit sportief oogpunt, al had de IJslandse voetbalbond hem eigenlijk al eind 2021 de laan willen uitsturen.

“Maar ze konden niet omdat we ongeslagen bleven met de nationale ploeg. In maart van dit jaar volgde dan toch een nederlaag tegen Bosnië”, klinkt het bij Het Laatste Nieuws. “Dat we drie dagen later met 7-0 wonnen van Liechtenstein, maakte niet meer uit. Mijn ontslag was een politieke afrekening binnen de voetbalbond.”

Zware woorden van Vidarsson. Alles lijkt te maken te hebben met het MeToo-schandaal in 2021. Aanvaller Sigthorsson bleek in 2017 zwijggeld te hebben betaald na beschuldigingen van aanranding. Gylfi Sigurdsson was betrokken in een zedenzaak met een minderjarige en aanvoerder Aron Gunarsson en een andere ploegmaat worden beschuldigd van verkrachting in 2010.

“De hele bondstop nam ontslag. Plots stond ik er alleen voor. Letterlijk. De CEO liep weg, op vakantie. En ik, bondscoach en technisch directeur, mocht het uitleggen. Ik had het gevoel dat ik het gezicht van die crisis werd. Want bij een artikel over bijvoorbeeld de niet-selectie van onze aanvoerder mocht zijn naam niet genoemd worden, wegens de privacywetgeving. Dus stond mijn foto erbij.”

En het protest werd groter en groter, tegen Vidarsson. “Het ging zelfs zover dat er voor de interland tegen Duitsland een protest werd georganiseerd dor vrouwenrechtenactivisten. Tegen de bondscoach. Ik dus. Met spandoeken rond het stadion, politie erbij. Omdat ik me niet vaak genoeg had uitgesproken tegen geweld. Eén keer had ik gezegd: ik praat daar niet over, ik ben een voetbalcoach, ik ben hier om een ploeg te leiden. Dat ik me niet expliciet aan de kant van de slachtoffers schaarde, werd me niet in dank afgenomen.”