Engeland nam het in de EK-finale op tegen Spanje. Bij de Engelsen kwam Shaw in de ploeg voor Trippier. De Spaanse bondscoach koos alweer voor Carvajal en Le Normdand in de plaats van Nacho en Jesus Navas.

De wedstrijd begon met het verwachte spelbeeld. Spanje nam de wedstrijd snel in handen en zag hoe de Engelsen achteruit zakten.

Een grote kans kwam er ook niet snel. Na ongeveer een half uur spelen hadden de Spanjaarden zo'n 70% balbezit.

Voor de rust konden we maar één echte kans noteren. Foden knalde vanuit een scherpe hoek op doelman Unai Simon na een vrije trap. Na een slaapverwekkende eerste helft mochten de spelers even naar binnen.

Na de rust ging het echter heel wat sneller. Lamine Yamal bediende Nico Williams die niet twijfelde en het leer heerlijk voorbije Pickford kon schuiven.

Na het snelle doelpunt bleef Spanje de beste ploeg. Het leek zelfs alsof ze even de enige op het veld waren.

Morata en Yamal konden nog voor heel gevaarlijke kansen zorgen, maar in plaats van 2-0 werd het tegen de gang van het spel in 1-1. Invaller Cole Palmer, die helemaal alleen werd gelaten, knalde het leer vanop afstand voorbij Unai Simon.

Zo'n 5 minuten voor het einde van de reguliere speeltijd was het dan toch Spanje dat voor de 2-1 kon zorgen. Invaller Oyarzabal kon de bal in doel glijden op aangeven van Cucurella.

Niet veel later kregen we nog een zeer spannende fase. Eerst kon doelman Unai Simon een kopbal redden, en nadien moest Dani Olmo een bal van de lijn koppen. 2-1 bleef dus de eindstand.

Zo wordt Spanje voor de vierde keer in haar geschiedenis Europees kampioen. Gezien het hele toernooi zeker een verdiende winnaar.