Max Dean komt terug op zijn schorsing die hij uit Engeland meebracht naar KAA Gent

Het leek wel een grote en wilde gok van KAA Gent, om Max Dean binnen te halen, maar ondertussen heeft de kwieke Engelsman getoond wat hij in zijn mars had.

Al moest KAA Gent hem wel meteen de eerste drie speeldagen van het seizoen missen, een erfenis van vorig seizoen in Engeland die hij nog met zich meedroeg.

“We waren aan het verliezen in de halve finales van de promotieplay-offs. In de heenmatch had ik het al aan de stok met een speler”, vertelt Dean aan Het Nieuwsblad.

En toen ging even het licht uit. “In de return tackelde hij me. Ik stampte hem op de borst. Ik had de zomer en drie wedstrijden schorsing tijd om erover na te denken. Ik denk niet dat ik dat nog zal doen.”

Passie en inzet

Zijn filosofie is er alvast eentje van gaan en blijven gaan. “Geleerd van Franny Jeffers, gewezen spits van Arsenal en Everton en mijn coach bij de U14. Door non-stop te schieten scoorde hij enorm veel, simpelweg omdat hij het probeerde.”

De match met de speelstijl van trainer Wouter Vrancken is alvast groot. Tegen Silkeborg liet Dean, die eigenlijk maar een uur ging spelen, zich zien met meer dan 15 kilometer afgelegd in 120 minuten.

“Tja, dat is passie. Zo ben ik: wanhopig om te winnen. Alles moet wijken. Dus pakte ik ook al kaarten, voor tackles en tijd rekken. Er bestaat geen beter gevoel dan winnen. En niets verschrikkelijker dan verliezen. Ik haat het. Dus geef ik alles. Dat is het minimum.”