Sanneh, Morioka en Dauda stonden in de basis: Het is al zes jaar geleden dat Anderlecht niet meer thuis heeft gespeeld in de Europa League

Anderlecht staat op 90 minuten (of meer) van een kwalificatie voor de groepsfase van de Europa League. Om dit te bereiken, moeten ze hun voorsprong van één doelpunt verdedigen die ze in de heenwedstrijd hebben behaald. Herinnert u zich de laatste tegenstander die door de paars-witten werd ontvangen voor een Europa League-wedstrijd?

Het Lotto Park heeft natuurlijk Europese campagnes gezien van Union de laatste seizoenen, en Anderlecht heeft het opgenomen tegen enkele grote namen zoals West Ham, AZ of Villarreal in de Conference League. Maar om een Anderlecht-wedstrijd thuis in Europa League te vinden, moeten we teruggaan naar 29 november 2018.

De nachtmerries van het seizoen 2018/2019 uitwissen

De bezoekers waren Slovaaks: het was Spartak Trnava. Slechts 8000 supporters hadden het Lotto Park gevuld (in tegenstelling tot vanavond waar het stadion uitverkocht is). Het moet gezegd worden dat de campagne bijzonder somber was. Anderlecht had geen enkele wedstrijd gewonnen en had slechts één keer gescoord, met een tweeklapper van Zakaria Bakkali tegen Fenerbahçe.

Die dag had Hein Vanhaezebrouck een elftal opgesteld dat bij de supporters achteraf slechte herinneringen oproept. In de goal stond Thomas Didillon als aanvoerder, beschermd door een verdediging bestaande uit Dennis Appiah, Bubacar Sanneh, Sebastiaan Bornauw en James Lawrence. Op het middenveld was Yevgen Makarenko aan Edo Kayembe gekoppeld.

Voorin waren Knowledge Musona, Ryota Morioka en Kenny Saief verantwoordelijk voor de aanvoer naar Mohamed Dauda. U telt het goed: er was slechts één Belgische speler in het team. Daarentegen was de bank 100% Belgisch en zeker niet zonder talent. Franck Boeckx werd omringd door veelbelovende jongens zoals Hannes Delcroix, Sieben Dewaele, Alexis Saelemaekers, Albert Sambi Lokonga, Yari Verschaeren en Francis Amuzu.

De laatste twee zijn de enigen die nog steeds de kleuren van de club verdedigen uit de kern van toen. Vier dagen eerder maakte een zekere Jérémy Doku zijn professioneel debuut op het kunstgras van Sint-Truiden. Maar hij was niet geselecteerd voor de Europa League.

In zes jaar tijd heeft Doku een snelle ontwikkeling doorgemaakt. In de andere richting heeft Vincent Kompany de tijd gehad om drie laatste trofeeën te winnen met Manchester City, terug te keren naar Sporting als speler-trainer, zijn voetbalschoenen aan de haak te hangen, zijn officiële debuut als coach te maken, ruzie te krijgen met het Anderlecht-bestuur, Burnley naar de Premier League te leiden, de Clarets te zien degraderen naar de Championship en naar Bayern München te gaan.

Er is dus veel water onder de brug gepasseerd sinds die noodlottige novemberavond. Aan Anderlecht om wat te laten zien, met hernieuwd enthousiasme en een aantrekkelijker team (althans op papier). Jonge hoopvolle talenten zes jaar geleden, moeten Yari Verschaeren en Francis Amuzu vanaf nu hun verantwoordelijkheden dragen.