Interview Jorthy Mokio, de jongste speler bij de nationale U21, spreekt voor het eerst: "Gent heeft grote inspanningen geleverd om me te laten blijven"

Het is aan zijn nog wat verlegen, timide houding dat we de leeftijd van Jorthy Mokio (16 jaar) kunnen herkennen. Bij het voorstellen aan de pers in Tubeke, heeft de centrale verdediger van Ajax een verlegen glimlach, spreekt vrij zacht en ziet er niet meteen erg op zijn gemak uit.

Hij ontspant zich meer naarmate de tijd verstrijkt, voor het eerste interview van een lange reeks gezien de snelheid waarmee hij zijn carrière lijkt te ontwikkelen. We hebben dus kennis kunnen maken met de nieuwe U21-international, die een zeer mooie toekomst voor zich heeft...

Jorthy, alles gaat heel snel voor jou, van de jeugdteams in Gent tot het eerste team van Ajax en de U21 van de Rode Duivels...

Ja, het gaat heel snel. Maar niet te snel, nee. Als ik naar mijn traject kijk, moet ik vooral trots zijn. Mijn grootste trots is dat ik mijn debuut heb kunnen maken bij Gent en Ajax, en binnenkort met de nationale beloften.

Wat heeft je uiteindelijk overtuigd om naar Ajax te trekken?

Een beetje van alles. Mijn gesprek met de coach daar, de speelstijl van Ajax, de spelers die er zijn, de omgeving... Het was ideaal. Maar Gent heeft grote inspanningen geleverd om me te laten blijven, ik heb in het eerste team kunnen spelen.

Nu is het duidelijk dat als Hein Vanhaezebrouck was gebleven, er een kans was dat ik ook zou blijven. Hij heeft me zoveel geholpen, zoveel gebracht. Hein heeft me trouwens gefeliciteerd met mijn selectie voor de beloften.

Hoe verloopt je aanpassing in Amsterdam?

Alles gaat goed, ja, ik heb me goed aangepast en het kan alleen maar beter worden. Ik moet nog wennen aan hun accent (gelach). Ik zit nog in het hotel, samen met mijn broer. Mijn moeder is nog in België en mijn familie zal ons dus later komen vergezellen. In het begin was het hotel een beetje vervelend, maar zolang ik rustig ben, goed rust, gaat het goed.

Wat is het verschil tussen België en Nederland in het dagelijks leven?

De manier van praten... De regels, op en buiten het veld. Het is eigenlijk strikter buiten het veld en relaxter op het veld. Mika (Godts) heeft me veel geholpen bij mijn aankomst, hij was er voor mij.

En het niveau?

Het is duidelijk een stap hoger (gelach).

Je begon als jeugdspeler hoger op het veld en daalde af naar de verdediging naarmate de tijd verstreek... Maar op welke positie denk je te spelen? Centrale verdediger?

Ik voel me goed als centrale verdediger, maar de coach van Jong Ajax ziet mij een toekomst hebben als middenvelder, in ieder geval bij de jeugd. In het eerste team weet ik het nog niet, maar ik denk dat middenveld ook bij me zou passen...

Hoe voelde je je toen je bij Ajax  debuteerde?

Laten we zeggen dat het de zaken gemakkelijker maakte dat het 1-4 stond bij de heenwedstrijd (gelach). Zodra we 3-0 voor stonden, zei de coach dat ik moest gaan warmlopen. In het begin was ik wel zenuwachtig, maar dat ging snel voorbij. Mijn familie was erg blij, mijn ouders hebben zelfs gehuild.

Ik denk dat dit seizoen, als de omstandigheden goed zijn met een bepaalde voorsprong, ik nog kansen zou kunnen krijgen in het eerste team. Maar ik zal gewoon hard blijven werken bij Jong Ajax zonder er echt aan te denken. Dat was het plan, sowieso. Barcelona, Bayern... dat was een eer, maar te vroeg voor mij.

Je bent de jongste in de nationale beloftenploeg en een van de jongste in de geschiedenis van de U21, met namen als Lukaku, Tielemans. Wat doet dat met je?

Ik ben gewend aan dit leeftijdsverschil dus het is niet moeilijk om me aan te passen. Nu heb ik werk te verrichten om het pad van Lukaku of Tielemans te volgen. Het doel bij mijn aankomst hier was om te evolueren, te leren van oudere spelers, te werken. Ik voel geen druk hier te zijn, alleen trots.