Analyse Courtois, De Bruyne, Lukaku: hoe de "gouden generatie" zijn eigen opvolging verpest

Romelu Lukaku: slim en toch communicatieve misstappen?

Romelu Lukaku is een slimme persoon, daar bestaat weinig twijfel over. In de voetbalwereld waar de clichés over de vermeende domheid van spelers wijdverspreid zijn, maakt Lukaku indruk met zijn welsprekendheid in zoveel talen dat we ze angstvallig om te nummeren, zijn vermogen om voetbal te analyseren en een echt charismatische idool te zijn voor zoveel jongeren.

Dus hoe kan iemand zo intelligent, op regelmatige basis, communicatieve blunders maken tegenover een groot publiek waarvan hij duidelijk de liefde zoekt? Zijn optreden in de overigens uitstekende podcast Friends of Sport zorgde voor meer zorgen dan het oploste. Net zoals zijn interview voor Sky Sports destijds, waarin hij sprak over een terugkeer naar Internazionale terwijl hij nog bij Chelsea was.

Meer verlangen bij de gouden generatie?

Door te praten over de "passie terugvinden" die volgens hem was gedoofd bij de Rode Duivels, toont Lukaku eerlijkheid, daar valt moeilijk over te discussiëren. Maar hij plaatst zijn bondscoach, die vermoeidheid als verklaring voor zijn afwezigheid aanhaalt, in een lastige positie.

Terwijl Domenico Tedesco precies deed wat nodig was op communicatief vlak om zijn speler te beschermen tegen een zeer bekritiseerde beslissing (namelijk een selectie weigeren), zegt Romelu zelf duidelijk: ik ben er niet omdat ik niet meer gemotiveerd ben.

Dit gedrag roept natuurlijk herinneringen op aan dat van Kevin De Bruyne in september: "Ik stop, ik stop", liet de speler van Manchester City weten na een wedstrijd waarin hij de betrokkenheid van zijn ploeggenoten niet waardeerde. In deze podcast bekritiseert Lukaku ook de nieuwe generatie, waarbij hij van mening is dat als ze de opmerkingen van de "ouderen" niet waarderen, ze er niets te zoeken hebben.

Maar het is niet deze nieuwe generatie die selecties weigert of wegloopt door te mokken - en laten we het niet eens hebben over het geval Courtois, dat overduidelijk aantoont dat liefde voor de selectie soms plaatsmaakt voor vijandigheid tegenover de bondscoach.

Hoe hard hebben we ze nodig?

Is België sterker met Lukaku en De Bruyne? Zeer waarschijnlijk... al moeten we ook vermelden dat Romelu Lukaku een rampzalig EK heeft gespeeld (waar hij weinig over spreekt), terwijl het team het tijdens de kwalificaties uitstekend deed in afwezigheid van KDB (en tegen Frankrijk hun beste wedstrijd in lange tijd speelden... zonder KDB).

Als we zonder de gouden generatie moeten herbouwen, is het misschien tijd om dit te doen vanaf de kwalificaties voor het WK 2026. Maar misschien kunnen Kevin De Bruyne en Romelu Lukaku ook kijken naar Kroatië, waar een zekere Luka Modric, bijna 40 jaar oud, nooit heeft geklaagd.

Toch mogen we Romelu Lukaku de ontroerende momenten van eerlijkheid in dit interview niet ontnemen, zoals wanneer hij spreekt over moeilijke momenten na het WK 2022. Maar al te vaak slaagt de topscorer van de Rode Duivels erin om de relatie met het publiek waar hij zo naar verlangt, ingewikkelder te maken. En zo het groeiende verschil tussen de gouden generatie, of eerder de herinnering daaraan, en de Belgische supporters verder te vergroten...