Wie het bekerduel tussen Antwerp en Union wint, die wint ook de beker. Althans dat was de voorbije twee seizoenen toch zo. Twee jaar geleden schakelde Antwerp Union uit in de halve finale en wonnen ze vervolgens van KV Mechelen de finale. Vorig seizoen troffen Antwerp en Union elkaar in de finale, de Brusselaars pakten toen de beker dankzij een doelpunt van Machida.

Tactische eerste helft

Met die ingesteldheid leken beide ploegen ook op het veld te komen want het was lang een tactisch steekspel zonder al te grote aanvallende intenties, de vrees om achter te komen in deze topper leek bij beide ploegen aanwezig.

Het was Antwerp dat het meeste initaitief toonde in het eigen Bosuilstadion maar de grootste kans was lange tijd wel voor Union. David hield Alderweireld af om de bal mee te geven met de sprintende Ivanovic maar die tikte de bal te ver van zijn voet waardoor Lammens net op tijd in de voeten kon duiken om het gevaar te ontzetten.

Enkele minuten voor rust profiteerde Antwerp dan toch van een misser bij de bezoekers. Valencia onderschepte een pass van Machida en maakte optimaal gebruik van de vrijgekomen ruimte. Uiteindelijk belandde de bal bij Kerk die voor doel kon zetten. Janssen bereiken lukte niet maar aan de tweede paal kwam Chery nog ingelopen om van dichtbij de 1-0 tegen de touwen te duwen.

Doelpuntenfestival na rust

Union moest tijdens de rust herbronnen want ze konden maar moelijk een voet aan de grond zetten maar veel tijd kregen ze niet want enkele minuten na rust stond Antwerp al 2-0 voor. Deman maakte gebruik van de aanwezigheid van Sykes in de 16 om een penalty uit te lokken. Moris dook de juiste kant op maar de elfmeter van Chery was te strak in de hoek.

De bezoekers in de touwen zou je denken maar net wanneer het bijna onmogelijk leek te worden kwamen ze toch opnieuw in de wedstrijd. Lammens kon eerst het schot van Fusseini nog pareren maar de afvallende bal van Sadiki vloog enig mooi via de lat achter Lammens in doel. Dan toch opnieuw spanning?

Lang duurde het althans niet want Antwerp maakte er kinderlijk eenvoudig 3-1 van niet veel later. Alderweireld verstuurde een lange bal richting Praet die in een tijd de bal terug naar Janssen devieerde. De Nederlander rukte zich los bij Machida en Vanhoutte en zag vervolgens de zee voor zich open splijten in het centrum van de Union-defensie. Ook Moris kon de Nederlander niet meer afstoppen om de 3-1 te maken.

Pocognoli besloot om zijn joker op het veld te gooien: Loic Lapoussin. Het spel verschoof wel naar de linkerflank maar ook Lapoussin kon in de korte tijd die hem gegund werd geen potten breken bij Antwerp.

De nederlaag werd zelfs nog groter voor Union, dat een eerste keer verliest na 13 ongeslagen partijen. Praet glipte door de buitenspelval, zag dat Kerk mee was en bood de 4-1 op een presenteerblaadje aan. Praet dikte zijn trofee van matchwinnaar in de blessuretijd nog aan door na een prachtige aanval na ontelbaar veel stationnetjes met een duikende kopbal de 5-1 eindstand op het scorebord te zetten.