"Een stunt zou geen verrassing zijn", dat zei Jean-François De Sart, de bondscoach van de beloften voor de wedstrijd in de kwartfinales van de Olympische Spelen tegen Italië. Het vertrouwen was er ook bij het team: Bailly twee wedstrijden op rij ongeslagen, de beslommeringen rond Kompany en Fellaini opgelost en een typeploeg die leek te groeien in het toernooi. Tegenstander Italië kon rekenen op een elftal met tot de verbeelding sprekende namen, geen sinecure dus om zomaar te winnen.

Wat aangekondigd werd als een tactisch steekspel, bleek een fraai kijkstuk te zijn met de beste start voor Italië, dat al meteen een goede kans kreeg via Giovinco van Juventus. Hij schoot in het zijnet. Even na het kwartier leek het al een mission impossible te gaan worden voor de Rode Duivels na een strafschopfout door Vermaelen met rood als gevolg. Giuseppe Rossi gaf Bailly geen kans en scoorde de 1-0.

De jongens van De Sart toonden zich niet aangeslagen. Met een man minder en een herschikt elftal zochten ze onder impuls van een bijzonder sterke Moussa Dembele de gelijkmaker. Die kwam er ook en laatstgenoemde tekende hiervoor. Na een hoekschop kopte hij naar doel, de bal werd op de doellijn weggehaald, maar was er over volgens scheidsrechter Baldassi. Heel nipt, maar toch 1-1 halfweg de eerste helft.

Naar het einde van de eerste helft toe leek Italië het heft wat in handen te nemen. De rust bereiken met een gelijke stand was de opdracht. Die opdracht werd meer dan vervuld, plots ging de balcirculatie bijzonder, vlot wat resulteerde in een mooie combinatie en uiteindelijk belandde de bal bij Mirallas, die zich goed afzette, draaide en het leer voorbij de doelman schoot: 1-2 voor de Belgen, onverhoopt.

Ook de tweede helft begon met heel wat animo, eerst kregen de Italianen een serieuze kans op de gelijkmaker, maar hun schot strandde op de vuisten van Bailly. Al was de grootste mogelijkheid voor Haroun, die een uitstekende kopkans kreeg, de bal ging naast. Bijna ging de bal een tweede keer op de stip, de scheidsrechter was de Belgen opnieuw heel genegen toen Bailly Rossi duidelijk onderuit haalde. De Argentijnse ref zag echter een duik en gaf de spits geel.

Het voetbal van de Belgen in de tweede helft was minder sprankelend, mede door de vermoeidheid die uiteindelijk in de benen begon te kruipen. Daarenboven raakte Bailly geblesseerd, Yves Ma-Kalambay kwam in zijn plaats. Driemaal is scheepsrecht, en een kwartier voor tijd kregen de Italianen een nieuwe strafschop toen Vanden Borre de bal nonchalant verloor dicht bij de zestien en De Roover een strafschopfout maakte. Rossi maakte de 2-2.

Wie zei er dat België geen talent meer heeft? Die is fout! Moussa Dembele is daar het toonbeeld van. In één wedstrijd heeft die zijn marktwaarde verveelvoudigd. Even na de 2-2 ging hij alleen op stap, kreeg met een gelukje de bal terug en schoot het leer verschroeiend voorbij de Italiaanse keeper, die uit frustratie Mirallas een tik verkocht en rood kreeg. De Belgen 3-2 voor op tien minuten van het einde en gelijke manschappen.

Italië zette nog druk, maar echte kansen kreeg het niet. Het waren de Belgen die op het einde nog een schitterende kans kregen via Mirallas, die er samen met De Mul razendsnel uitkwam. Zijn schot likte het dak van het doel. Het was nagels bijten voor de Belgen, die op de koop toe nog eens vijf minuten moesten overspelen. Uiteindelijk kostte het veel bloed, zweet en tranen, maar België zit bij de laatste vier en schakelde een grootmacht als Italië uit. Een topprestatie die ons land bijzonder dicht bij een medaille brengt. In de halve finale volgt Kameroen of Nigeria. Zelfs al verliest België de halve finale, dan nog maken ze in de kleine finale kans op een medaille. Maar wat we misschien het meeste onthouden is dat we echte toppers klaar staan hebben en laat dit nu eens een positieve golf over het Belgisch voetbal doen vloeien! (AN)