Foto: © SC
De Rode Duivels hebben ondervonden dat een oefeninterland tegen Frankrijk niet hetzelfde is als tegen Roemenië. In een kansarme wedstrijd hadden Les Blues het merendeel van het balbezit, maar kon België toch een gelijkspel afdwingen.
Wat mag je verwachten van een oefeninterland tussen een team dat zich plaatste voor het EK en ééntje dat al bezig is met de voorbereiding op de WK-kwalificatie die pas volgend jaar begint? In de aanloop veel, in realiteit veel minder. Op het eerste schot (of beter gezegd kopbal) op doel was het wachten tot minuut 17 toen Van Buyten net naast besloot.
Frankrijk probeerde zich voetballend meester te maken van de wedstrijd, maar het tactisch plannetje van Georges Leekens waarbij de creatieve mensen goed afgeschermd werden, werkte perfect. Achteraan mochten Les Blues de bal rondspelen, maar opbouwend vormden de flankaanvallers en middenvelders van de Belgen echte stoorzenders.
Genoeg enthousiasme en inzet dus bij de Rode Duivels, maar zelf de bal in de ploeg houden, bleek moeilijker. Ribéry - beste speler op het veld - probeerde het dan maar zelf te forceren, maar de winger van Bayern München raakte ook niet echt door de goede organisatie van de Rode Duivels. Toch kon hij nog enkele schoten afvuren en dat was in ieder geval meer dan wat onze landgenoten konden zeggen.
Het begin van de tweede helft bracht niet meteen beterschap, maar België kreeg toch zijn eerste langverwachte kans. Fellaini nam de bal goed mee met de borst en schoot in de draai in het zijnet. De Duivels staken schuchter de neus aan het venster, maar schoten van Fellaini en Witsel kwamen niet aan. Benzema deed het wel beter met een kopbal al vallend die maar net naast ging.
Het was wachten tot de moegestreden Vossen naar de kant werd gehaald voor Mirallas. De aanvaller van Olympiakos was meteen heel gevaarlijk met twee schoten die door Lloris geweerd werden. De beste kansen in heel de partij en dat op een kwartier voor het einde. Frankrijk kwam opzetten, maar de verdediging stond pal deze keer.
Geen fouten die tot doelpunten leiden, maar onverzettelijk en sober verdedigen, was het motto van Kompany en co. België sleepte een gelijkspel uit de brand waarvoor het deze keer hard moest werken en weinig kansen kon afdwingen. Maar ook dat zal als een positieve zaak onthaald worden.