Anderlecht wint van Standard in eigen huis

Je moet maar coach zijn van Anderlecht. Echt geen enkele keuze die je maakt kan op de goedkeuring van de supporters rekenen. Dat wil ook wel wat zeggen over die kern natuurlijk. Belhocine zette Santini weer in de spits en schakelde over naar een 4-3-3, met Najar als rechteraanvaller. 

Rood? Hands?

En 't zat eigenlijk niet slecht in elkaar hoor. Cobbaut maakte een frisse indruk als linksachter en Standard kon alvast geen verschroeiende start nemen, zoals in Luik. Maar ja, als Bornauw dan - na een zwakke terugspeelpass van Trebel - aan de noodrem gaat hangen na tien minuten... Rood waarover je weer kon discussiëren, want hij raakte eerst echt wel de bal.

Met tien... de miserie van paars-wit was nog niet groot genoeg. Maar merkwaardig genoeg zag je amper een verschil tussen de twee ploegen. Meer nog, Anderlecht kwam er soms snedig uit via Verschaeren en Kums. Standard was een hoop los zand, het was niet te zien dat de thuisploeg - toch ook niet blakend van vertrouwen - met een man minder stond.

En toen Bolasie met een heerlijke wipbal de snelle beentjes van Verschaeren bediende, stond het zelfs 1-0. Verschaeren, de enige voetballer bij Anderlecht die het verschil kan maken! 17 jaar! Nam hij de bal met zijn hand mee? Tja, de VAR oordeelde van niet. Anderlecht speelde zijn beste wedstrijd van play-off 1!

Eindelijk! Paarse mentaliteit!

Ja, Lestienne maakte gelijk met de hak, maar zelfs dan lieten de tien van Anderlecht de hoofden niet hangen. Ze speelden de Rouches bij momenten van de mat. Je zag mensen naar elkaar kijken: 'Hoe kan dit nu?' Niemand die het begreep. Kums dirigeerde, Trebel schikte zich in een ondergeschikte rol, Cobbaut leek weer de oude, Verschaeren infiltreerde...

Trebel liet de Luikse spionkop zwijgen met een vrije trap die voor ons rechtstreeks in doel belandde. Of raakte Santini de bal toch nog even? De goal ging in ieder geval naar de Kroaat. Maar nogmaals: wat gebeurde er? Anderlecht toonde de mentaliteit die we een heel seizoen niet gezien hebben. Vechten voor iedere bal, discussiëren met de ref, druk zetten... Ja, nogmaals: met tien man.

Het zegt natuurlijk veel over het niveau dat Standard haalde, want een ploeg die zo diep zat begint niet ineens zo te spelen. De Luikenaars mogen zich gerust vragen gaan stellen. En Anderlecht? Dat zet een grote stap richting vijfde plaats. Je weet maar nooit...