Mark Hughes kon voor de komst van Tottenham niet rekenen op de geschorste Zurab Khizanishvili en de gekwetste Lucas Neill.  Hij lostte zijn defensieve problemen redelijk simpel op en joeg een zuivere 3-5-2 de wei in.

 

Tijdens de openingsfase hadden de Spurs wel het meeste balbezit, maar de bezoekers raakten niet voorbij het dicht bevolkte middenveld.  Naarmate de wedstrijd vorderde nam de thuisploeg meer en meer het initiatief, maar ook de Rovers konden niet echt dreigen.

 

Precies halfweg de eerste periode haalde Kerimouglu Tugay plots verschroeiend uit.  Vanop zo'n dertig meter plantte hij in één tijd zijn rechter tegen een uitvallende bal en de bliksemschicht verdween naast Paul Robinson tegen de netten.

 

Na het doelpunt van de Turkse veteraan sloeg de vlam pas echt in de pan.  Beide teams stoorden hoog en hielden het tempo razend hoog, maar toch leverde het geen echt doelgevaar op.  Hossam Ahmed Mido, die zich tot dan toe enkel met elleboogjes in de negatieve kijker speelde, verkwanselde in de toegevoegde tijd nog wel nog twee halve kansjes.

 

Na de herneming hielden de Rovers de zaken goed onder controle en zakte het tempo.  

Op het uur zag scheidsrechter Phil Dowd plots een strafschop in een overtreding van Tugay op Hossam Ghally.  Op aanraden van zijn grensrechter deed hij er nog een schepje bovenop en stuurde de Turk met rood naar de kleedkamer.  Na het nodige tumult knalde Jermaine Defoe de elfmeter voorbij Brad Friedel in de linkerbenedenhoek.

 

Amper een minuutje later was Dowd opnieuw de gebeten hond toen hij een zuiver handspel van Mido in het strafschopgebied niet zag.

 

Niettegenstaande Blackburn met een man minder op het veld stond voetbalden ze toch de betere kansen bij elkaar.  
Een kwartier voor affluiten maakte Morten Gamst Pedersen op links de actie, Michael Gray bracht voor en Benni McCarthy verrastte ei zo na Robinson.  

Tottenham kon nooit profiteren van de numerieke meerderheid en het was integendeel de thuisploeg die in de slotfase nog het meest gretig leek.

Helemaal op het eind haalde Dowd, dit keer wel terecht, nog een rode kaart boven toen Ghally zijn elleboog in Gray's gezicht plantte.

Na een aangename en spannende wedstrijd schiet geen van beide teams veel op met het punt en leek niemand tevreden met de puntendeling... of het zou Dowd moeten zijn.