AA Gent kroop meermaals door het oog van de naald, maar gaat door tegen Tottenham

Wees gerust, Tottenham zou deze keer AA Gent niet onderschatten. De Buffalo’s kregen de sterkst mogelijke formatie tegenover zich, met de drie Belgen aan de aftrap. Eriksen kwam erbij en ook Vertonghen ten opzichte van de heenwedstrijd. Geen Winks dus en vooral geen Sissoko.

Bij Gent wél wat opvallende afwezigen. Renato Neto en Nana Asare zaten immers zelfs niet op de bank. Het centrale drietal betrof Gigot, Mitrovic en Gershon. Dejaegere stond naast Esiti in het middenveld en voorin kwam Coulibaly en niet Perbet aan de aftrap.

Tottenhams overwicht van bij de start

The Spurs begonnen een versnelling of vier hoger aan de wedstrijd dan in de heenwedstrijd en Asare werd gemist omwille van zijn mobiliteit centraal achterin. Grote kansen kwamen er niet meteen, maar rond minuut tien was het wél raak. Mitrovic en Gershon gingen samen onder een lange bal door, Kalinic aarzelde en Eriksen hoefde maar onder de doelman binnen te schuiven.

Daarna kwamen in sneltempo nog twee kansen. De eerste bal ging ongevaarlijk voorlangs de kooi van Kalinic, bij de tweede hing de arm van Foket in de weg. Aangeschoten bal oordeelde de scheids, maar we hebben zo’n fase al zien resulteren in een strafschop. Gent kwam dus goed weg.

Kane in het verkeerde doel

De Gent-fans werden al een beetje stiller na de tegengoal en de bijhorende kansen voor Vertonghen en co. Toch konden ze niet lang daarna ook juichen. Een hoekschop van Milicevic werd aan de tweede paal terug voor de kooi van Lloris en Harry Kane kopte pardoes voorbij zijn eigen doelman tegen de touwen. De eerste Gentse Feesten braken los in Wembley.

De herhaling leerde ons dat het geen hoekschop was, Alderweireld maakte zich terecht druk. Met die goal zag het er al onverhoopt goed uit voor de Gentenaars, maar het werd nog beter. Dele Alli ging immers met de voet vooruit door op Dejaegere. Net onder de knie, net boven het scheenbeen. Rood voor de jonge Engelse ster en Gent quasi op rozen.

Quasi, want het verloor Milicevic bij de rust en Dejaegere, die serieus geraakt werd bij die rode kaart van Alli, net na de koffie. Matton en Louis Verstraete moesten depanneren. En Tottenham? Dat kwam als een wervelwind de kleedkamer uit. Met tien man overklasten ze Gent op alle vlakken. Harry Kane kreeg twee énorme kansen, maar het was duidelijk zijn avond niet.

Wél die van Dembélé, de Rode Duivel van Tottenham mocht schijnbaar doen wat hij wou op het middenveld. Verstraete zag meermaals sterretjes, Matton ook. Victor Wanyama, voor fans van Beerschot welbekend, zorgde met een schicht voor de aansluitingstreffer over twee wedstrijden gezien.

Daarna bleef Tottenham maar drukken. Over Moses Simon gaan we overigens zedig zwijgen. Van de doden niets dan goeds, weet u wel. Werkelijk niets lukte, ook niet toen hij vrij mocht inkoppen aan de tweede paal.

Perbuttttttttt

Zijn beste actie was naar de linkerkant uitwijken toen hij vervangen werd door Jérémy Perbet. Tottenham bleef maar duwen en de 3-1 hing echt wel in de lucht. Toch bleek één uitgespeelde counter voldoende. Coulibaly was niet zelfzuchtig, legde de bal via een Tottenhams been tot bij Perbet.

Die deed wat hij zo goed kan, een énorm lelijke goal maken. De twee Gentse vakken barstten uit hun voegen. Iederéén liep richting de Franse prijsschutter. Schrijf deze kwalificatie maar voor 60% op zijn conto, en geef de overige 40% aan Gigot en Esiti. Wát een droom.