Anderlecht verliest met 3-1 in Sint-Petersburg, maar schakelt zo Zenit wel uit!

Anderlecht wist waarvoor het stond: na de 2-0 in eigen huis tegen de sterke Russen was het kwestie van overleven en - als het even kon - zelf een doelpuntje te prikken om zekerheid te verwerven over een stekje bij de laatste 16 in de Europa League. Geen Teodorczyk bij paars-wit, hij sukkelde met een spierblessure.

Paars-wit wilde in zijn 400e wedstrijd in Europa maar wat graag op een mooie manier voorbij de Russen raken, de uitgangspositie was alvast fraai. Een vroeg tegendoelpunt vermijden? Dat was het hoofddoel voor de Belgische ploeg, maar daar slaagden ze niet in. Halfweg de eerste helft was het namelijk al raak voor Zenit.

Dzyuba raakte net niet door het bos der benen heen, maar Giuliano kwam zo wel plots vrij en tikte voorbij Rubén. Die maakte daarna enkele gekke bokkensprongen, maar Anderlecht kwam met de schrik vrij. Dat deed het ook op een vrije trap vlak voor de koffie: 1-0 bij de pauze en nog geen man overboord.

Ook na de koffie was het de thuisploeg die baas was. Niet dat ze zo geweldig voetbalden, maar het tempo van de Belgische recordkampioen lag zo laag dat het eigenlijk om problemen vroeg. En die kregen ze ook, want terwijl de paars-witte defensie er stond op te kijken, ontwikkelde Zenit een heerlijke aanval. Danny en Giuliano met de tikjes, Dzyuba deze keer in de rol van afwerker.

Op weg naar verlengingen dan maar? Welnee, want de Russen bleven pompen en Anderlecht verzoop steeds meer. Dzyuba ontbond nog maar eens zijn duivels en zette Giuliano op weg naar de 3-0. En zo moesten de bezoekers op een kwartier van het einde plots wél hun egelstelling verlaten.

Maar: een team dat 77 minuten lang voetballend niets voorstelde? Dat kan niet plots een extra turbo aanleggen. Dendoncker vuurde een kogel af, maar in het zijnet. De turbo van Acheampong? Die raakte nooit gerodeerd als in de heenwedstrijd. De wet van de sterkste, afgekruid met angsthazerij.

En ook wat bloedarmoede: Nuytinck moeten brengen voor Chipciu (geen Hanni, geen Kara, geen 'Teo'): het zegt genoeg. Of toch niet, want net Nuytinck deed het wonderwel als spits. Met een goede aflegger op Thelin kon hij die zijn eerste voor Anderlecht op een schoteltje aanbieden.

Anderlecht zo van de hemel naar de hel en naar de laatste 16 in de Europa League. Zenit was de betere ploeg, maar met dank aan de rushes van Acheampong in de heenpartij zit paars-wit wel een ronde verder. En nu een echte klepper loten, zeker?