Interview Tom Boudeweel: “Van al die buitenlanders krullen mijn tenen”

“Op mijn zevende zijn mijn ouders van Gent verhuisd naar Kalken, een kleine gemeente in Oost-Vlaanderen”, vertelt de intussen 39-jarige Boudeweel aan Voetbalkrant.com. "Ik heb mij toen in het spoor van mijn vader aangesloten bij de plaatselijke vereniging Hoger Op Kalken en ben er nooit meer weggegaan."

"Ik maakte op mijn zeventiende al deel uit van het eerste elftal, maar moest snel opgeven. Ik was in die tijd beginnen werken bij de radio en moest vaak avonddiensten invullen. Het gevolg was dat ik niet veel kon trainen, daardoor wat gewicht bijkwam en zo snel geblesseerd raakte.”

“Dat aanmodderen was duidelijk geen goed plan. Ik moest stoppen, maar heb het daar toch moeilijk mee gehad. Ik speelde met jongens van dezelfde generatie en op donderdag, vrijdag en zaterdag was het vaak koekenbak. Ja, we gingen vaak op stap. Later ben ik weer begonnen bij de zondagsreserven, maar ook dat is door een hamstringblessure intussen verleden tijd. Nu zit ik in het bestuur, want de club loslaten kan ik niet.”

Geen nieuwsjager

In mijn derde jaar aan het HIBO in Gent heb ik uitzonderlijk twee stages gedaan, ik kon gewoon niet kiezen tussen tv en radio, vandaar. Ik heb uiteindelijk twee weken op de VTM-sportredactie gezeten en zes weken bij de radio. Kranten zijn mijn ding niet, ik ben immers geen nieuwsjager. Voor tijdschriften zoals Dug-Out (een trainersvakblad, red.) schrijf ik wel. Daar kan ik mijn tijd voor nemen en zo blijf ik mezelf ook ontwikkelen.”

“Bij Sporza Radio werken is het hoogste wat je kan bereiken”, beseft Boudeweel. "Ik liep er stage en kreeg nadien de vraag of ik wilde blijven. Tegen zoiets zeg je niet nee. Vooral ook omdat ik kon samenwerken met Jan Wauters en Luc Van Langenhove, absolute toppers in het vak. Dat waren jaren om niet meer te vergeten.”

"Ik ga veel naar beloftenwedstrijden kijken. Voor mijn plezier, maar ook om te zien wat er leeft. Zo weten weinigen dat er bij Lokeren 15 Belgische internationals spelen tussen de U16 en de beloften."

“Ik heb intussen al verschillende mogelijkheden aangeboden gekregen om elders aan een nieuw avontuur te beginnen, maar ik kan geen afscheid nemen van Sporza. Live commentaar geven bij een voetbalwedstrijd, dat blijft immers ongelooflijk kicken. Mijn favoriete ploeg? Natuurlijk heb ik die, ik heb zelfs nog in de spionkop gestaan. Maar welke ploeg dat is, hou ik voor mezelf. Laat de voetbalfans daar nog maar wat over discussiëren”, knipoogt Boudeweel.

“Als ik het kon, zou het alle dagen alleen maar voetbal zijn”, besluit de journalist. “De buitenlandse competities en de Champions League volg ik iets minder intensief dan vroeger, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd. Ik speel nog regelmatig zelf in de zaal en ga heel veel naar beloftenwedstrijden kijken. Voor mijn plezier, maar ook om te zien wat er leeft. Zo weten weinig mensen dat er bij Lokeren vijftien Belgische internationals spelen tussen de U16 en de beloften. Als ik dan zie dat ze bij AA Gent een zoveelste buitenlander halen, dan krullen mijn tenen.”