Johan Walckiers in Charleroi

Voor de vierde wedstrijd op rij veranderde Besnik Hasi niets aan zijn basisopstelling. Je zou zeggen dat die elf nu wel geleerd hadden dat ze de tegenstander het meeste pijn doen door over de grond te combineren, maar dat waren ze bij het binnenrijden van het Zwarte Land blijkbaar vergeten.

De lange bal richting Mitrovic werd het eerste kwartier slag om slinger gehanteerd. En de Serviër lijkt na zoveel matchen pompen tegen twee of drie tegenstanders een beetje er door te zitten. Dat die van Charleroi geen milimeter ruimte lieten om te voetballen, hielp daarbij natuurlijk ook niet.

Dame Fortuna

Toen Anderlecht dan toch zijn spelmaker, Dennis Praet, begon te zoeken, begon het toch wat te lopen. Wat een idee ook om die zo weinig in het spel te betrekken. Zijn eerste goeie actie leverde zelfs een goal op. Heerlijk weggedraaid van twee tegenstrevers leverde hij per ongeluk - hij wou zelf scoren - een assist af aan Najar, die maar had binnen te duwen: 0-1.

Dat Coulibaly amper twee minuten daarna op de paal kopte, mocht ook op naam van Dame Fortuna. "Luck is at the side of the unfortunate." Voor het eerst deze play-offs mocht Anderlecht zich rijk rekenen qua dosis meeval. Met de boomlange Coulibaly bleven de Carolo's echter levensgevaarlijk. U weet wel, stilstaande fases.

Maar goed, paars-wit begon de ruimtes tussen de linies te vinden, vooral dankzij Praet en loopwonder Najar. Maar het was vooral de Gouden Schoen die terug zijn oude niveau op de mat legde. Het enige probleem: zijn ploegmaats lopen meestal niet zo slim als hij zelf zou willen.

Ruggewervels Mitrovic

Al had Anderlecht weer genoeg kansen om er meer te maken: lob Najar over, schot Acheampong op Penneteau, paar keer Mitrovic. Dat het steeds bitsiger werd, met om de haverklap iemand tegen de grond, bevorderde ook het tempo niet. Vooral Mitrovic werd daarbij hardhandig aangepakt.

Dat die nog ruggewervels over had na de partij, mocht een wonder heten. Als ref Geldhof consequent gele kaarten had uitgedeeld, zou het een kaartenfestival geworden zijn. Overleven was het devies van de bezoekers. De bal werd gewoon weggekeild, voetballen was er niet echt meer bij, maar Defour en Praet kregen ook nog aardige kansen.

In een kolkend Mambourg moest Anderlecht vechten voor iedere morzel grond, maar bleven ze deze keer overeind. En zo doen ze weer mee in het titeldebat. Zondag, tegen Club Brugge, wordt zo goed als zeker bepalend.