KV Mechelen-Anderlecht werd 2-2

't Is nog niet wat het moet zijn. Tijdens de eerste helft van KV Mechelen-Anderlecht noteerden we twee kansen die misschien die naam waardig zijn: eentje voor Schoofs - die echt wel had moeten scoren - en eentje voor Murillo - al iets minder groot. 

Traag middenveld

34 graden, maar bij KV Mechelen keken ze niet op een meter. Qua mentaliteit wonnen ze die eerste helft op punten. Een paar tackles op het randje moest je er maar bijnemen. Veel afval, mede door de hoge storing van de twee ploegen, en weinig vlotte combinaties. Het middenveld van Anderlecht - en Zulj in het bijzonder - speelde veel te traag. 

Wat de Oostenrijker liet zien, zal niet meteen zijn wat Vercauteren en Kompany voor ogen hebben. De bal ging meer achteruit naar Cobbaut, Luckassen en Van Crombrugge dan vooruit richting de snelle aanvallers. Ooit werd Lucas Biglia voor veel minder op de korrel genomen. Het middenveld kon het spel nooit versnellen.

Van Damme, Vranckx en Schoofs werden eigenlijk nooit in de problemen gebracht door hun rechtstreekse tegenstanders. En dan vraag je je toch af of het met Trebel niet beter zou gaan... Of Kana. Of Verschaeren. Met iemand die naar voor denkt, tout court.

Mechelen laat het liggen

De tweede helft begon trouwens zoals de eerste: met een reuzekans voor Schoofs. Deze keer kopte de middenvelder over. Hairemans had ook nog twee goeie kansen. Het enige wat Anderlecht daar tegenover stelde was een voorzet van Murillo die bijna door Peyre in eigen doel werd gekopt.

Na een uur mocht Colassin de ondankbare taak van Dimata gaan overnemen. Die had het moeten doen met wat slechte voorzetten, te harde ballen en slechte passes. Als collectief niet gaat, zal ik het zelf wel doen, moet Jérémy Doku gedacht hebben. Vanop rechts zette hij zijn actie in, dribbelde drie man en schoot in de verste hoek voorbij Coucke. 

't Leek op weinig, maar het goudhaantje deed het dan toch. We zouden zo denken dat er veel van hem zal afhangen wat betreft het Anderlechts seizoen. KV Mechelen was tot dan immers de betere ploeg. Maar toen een harde voorzet van Murillo via Bijker en Bushiri ook nog eens voorbij Coucke verdween, leek de match gespeeld. 

Maar de invallers van Wouter Vrancken - De Camargo en Vanlerberghe - dachten daar anders over. Meer power, meer kracht en de hulp van de Anderlechtse defensie. De Camargo troefde eerst de verdediging af met een rake kopbal en Vanlerberghe profiteerde van mistasten van Cobbaut. Helemaal niet onverdiend. Maar wat gaan ze balen bij paars-wit...