België wint van Denemarken na een vroege achterstand

Wat was dat? Wat gebeurt er hier? Het waren vragen die in het rond vlogen. De verbijstering op de gezichten van de toeschouwers was groot. België werd in de eerste helft weggespeeld door Denemarken. Roberto Martinez voerde één wissel door, maar die draaide al na twee minuten dramatisch uit.

Dramatisch

Jason Denayer kwam Boyata vervangen en had nog niet helemaal door dat de Duivels in het wit speelden. Hij gaf de bal pardoes in de voeten van Hojbjerg en die vond Poulsen, die de score meteen opende. De vertwijfeling was vanaf dan op de gezichten van de Belgen af te lezen. De man in balbezit kreeg geen centimeter ruimte, de duels werden verloren en de Denen hadden er minstens nog eentje meer kunnen maken.

Tielemans en Dendoncker werden overlopen op het middenveld. Meunier en Hazard geraakten hun man niet voorbij en Lukaku was onbereikbaar. Kortom: het was een ramp. Het enige positieve: slechter kon niet. 

Geniale Kev

De Denen toonden geen respect en gingen pressen. Dat zijn de Duivels niet meer gewend. Met Witsel en De Bruyne voetbal je daar makkelijk onderuit, maar Dendoncker, Tielemans, Mertens, Carrasco... Ze konden de ruimte niet vinden of tenminste niet versnellen. Tweede helft: De Bruyne moest de meubelen komen redden. Vroeger dan voorzien. 

Een onzichtbare Mertens ging naar de kant. En ja hoor! Geniale Kevin deed het nog maar eens. Romelu ging lopen op de rechterkant, legde af op De Bruyne en die vond op één of andere manier Thorgan Hazard tussen het bos van spelers. We denken niet dat De Bruyne er nog zal uitgaan. 

Dit tegen pakweg Italië en het is voorbij

Intussen waren alle sterren op het veld verschenen: Witsel en Eden kwamen er ook op aan het uur. Rond de 70ste minuut maakten de grote kanonnen dan maar zelf het verschil. Lukaku dribbelde zich uit een onmogelijke positie vrij, gaf aan Tielemans, naar Eden en die zag De Bruyne helemaal vrij staan: 1-2. No Kevin, no party.

Maar of het veel beter was? Niet echt. De verdediging vertoonde nog altijd gelijkenissen met de betere Zwitserse gatenkaas en de combinaties waren niet van die aard dat het hoopgevend was. Eden, Kevin en Axel worden beter meteen vol ingezet om te wennen, want gebeurt dit tegen pakweg Italië dan mogen ze allemaal vroegtijdig van nog wat familietijd gaan genieten. In de slotfase kopte Braithwaite nog op de bovenkant van de lat. Er mag al een aardig woordje gebabbeld worden.