Milan Baros was de man die na dertien minuten de lont aanstak. Op een voorzet van Grosso kreeg hij de bal goed mee, maar zijn schot ging naast. Dat was anders, zeven minuten later. De knappe actie begon bij Toulalan, die met een mooie crosspass Govou kon bereiken. De Franse winger legde knap terug tot bij Réveillère, die op zijn beurt trapte; het schot werd eerst nog gekeerd door Richert, maar in de rebound was daar de onvermijdelijke Benzema om de score te openen. Lang zou de ploeg van Alain Perrin, die terugkeerde naar de ploeg die hij vorig seizoen nog de Coupe de France bezorgde, echter niet kunnen profiteren van de voorsprong, want amper één minuutje later zag scheidsrechter Cailleux een trekfout van Bodmer op Erding in de zestien meter: strafschop. Die werd feilloos omgezet door Valter Birsa, de wedstrijd kon opnieuw beginnen. Met scoren wilden beide ploegen nog wachten tot na de rust, maar Sochaux kreeg er wel twee grote mogelijkheden voor. Sène liet een kopbalkans na een halfuur onbegrijpelijk onbenut, drie minuten voor rust had Vercoutre een prachtige save op een schot van Dalmat in petto om de gelijke stand tot aan de rust te handhaven. Zodoende: 0-0 na vijfenveertig minuten.

 

In de tweede helft probeerde de thuisploeg toch maar die bevrijdende 2-1 te potten, maar dat leek maar niet te lukken. Ook niet toen Birsa na tien minuten een vrije trap knap naar doel schoot en Vercoutre zich andermaal als een waardige vervanger voor Coupet toonde. De moed van de thuisploeg zonk helemaal weg toen Lyon twee minuten later opnieuw uitliep. Kallström gaf voor, Squillaci kopte door en Bodmer tackelde de bal in doel. Voor Lyon betekende dit wél de bevrijding, en laat één van de kwaliteiten van Lyon nu net zijn: een voorsprong staande houden. En dat is exact wat het deed: het legde elke aanvalsgolf van de thuisploeg stil en kwam niet meer in gevaar.