Moeskroen en Standard delen de punten op Le Canonnier

Sander De Graeve in Moeskroen

Als we aan Moeskroen-Standard denken, dromen we spontaan terug naar exact één jaar geleden. Toen droogde een sprankelende thuisploeg een zwalpend Standard af met 5-2. Zeven goals waaronder enkele pareltjes, je kan er bij sommige wedstrijden echt alleen maar van dromen. Het begon nochtans snedig, daar in Moeskroen.

De thuisploeg speelde met veel drang naar voren, maar echt grote kansen kwamen daar niet uit voort. Een knal van Dingome op de vuisten van Thuram en een schicht van Badri naast de kruising, daar moest het talrijk opgekomen thuispubliek het in de beginfase mee doen.

Alweer Luiks vuurwerk

Aan de overkant zagen we iets meer vuurwerk. Letterlijk. De vonken spatten er al vanaf toen Knockaert weer eens een tiental minuten op rechts ging spelen. Zeer tegen de zin van Muslin die molenwiekend langs de kant stond. Uiteindelijk keerde het Franse ego toch terug naar links. Meteen daarna was het al bingo.

Na een inworp kon Van Damme de bal mooi voor doel brengen en daar liep Knockaert er op het gepaste moment met z’n knikker tegen. Via het handje van Marciano rolde het leer tergend traag over de lijn. Hét moment voor de ‘fans’ van Standard om de vonk écht aan de lont te brengen. De arme Marciano werd omsingeld door rookbommetjes.

Omdat het echt te gortig werd, lag het spel zelfs even stil. De rook werkte als een rode lap op een stier bij die van de thuisploeg. Nog voor de rust kopte Peyre de gelijkmaker knap tegen de touwen. Hij klom na een corner van Michel hoger dan iedereen. 1-1 bij de koffie.

Slaapverwekkende pot

Na de pauze was er werkelijk geen bal meer te beleven op Le Canonnier. Santini kreeg nog de grootste kans, maar miste onbegrijpelijk. De aanvaller speelde geïsoleerd voorin en kreeg weinig ballen, maar die mocht er echt wel in. Ook Legear kwam er nog dichtbij, maar het bleef 1-1.