De Rode Duivels werden eerste in hun groep na 1-0-winst tegen Engeland
Foto: © photonews
België heeft de match gewonnen die vooraf niemand leek te willen winnen. Moeten we daar nu blij of niet om zijn. In ieder geval was het alweer geen test voor de Rode Duivels. En zo zitten we straks in de knock out-fase zonder één keer op de proef gesteld te zijn. Want Engeland? Jongens toch!
't Is toch een raar gevoel als je voor een WK-match de opstellingen bekijkt en denkt dat het een oefenmatchje is. Acht wissels bij Engeland, negen bij België... De Rode Duivels wilden dus net iets minder graag winnen, denk je dan. Die verdediging boezemde vooraf dan ook weinig vertrouwen in: eentje die liever middenvelder is en eentje die al een hele tijd geen match meer had gespeeld.
Saai!
Maar ok, we willen hier nu niet denigrerend doen, maar langs beide kanten mocht er ook een hond met een strik om tussen de andere verdedigers gestaan hebben en we hadden het verschil niet gemerkt. Dat is absoluut geen kritiek op de verdedigers, wel op de aanvallende intenties van beide teams in die eerste helft. De verdedigers hadden bijna meer de bal dan de middenvelders.
"Een muntje opgooien om de match te beslissen, was leuker geweest dan dit", whatsappte Hernan Losada ons tijdens de rust. We konden hem moeilijk ongelijk geven. Slaapverwekkend was een veel te groot eufemisme om dit te benoemen. Het werd nog absurder toen de fans begonnen te applaudiseren voor de gele kaarten van Chadli en Dendoncker. Comedy Capers!
Januzaj: yess of noooo!?
Zou het? Zouden er instructies gegeven zijn om niet te winnen? Nah, Martinez doet zoiets echt niet. Dat geloven we oprecht. Al zou hij ook niet boos geweest zijn indien er na een goeie prestatie was verloren. Adnan Januzaj zou er anders wel zijn Nike's aan geveegd hebben. Een flukse dribbel in de zestien en een schilderwerkje in de kruising later stond België op voorsprong. En onze jongens gingen zowaar nog meer aanvallen tegen een wel heel mak Engeland.
Gary, wie wou die match nu weer absoluut winnen? De vreugde bij de Belgische spelers was alvast niet gespeeld. Lukaku knuffelde Januzaj half dood. Of de Engelsen wilden winnen? Rashford miste wel twee héél grote kansen. Engeland straalde absoluut niks uit. Je zou denken dat die wisselspelers iets wilden laten zien... Naïef van ons? Als je Rashford soms bezig zag...
"België gaat in de slotfase nog een own goal maken", kreeg onze whatsapp binnen van een collega. Nee, het eergevoel is té groot. Zeker toen Martinez nog Vincent Kompany tussen de lijnen bracht. Tja, dan maar naar Rostov en Kazan zeker? Toegegeven, bij de Belgische pers leefde ook het gevoel van liever tweede te worden. Dit wordt vliegtuig op en af jongens! Maar Japan, dat moet toch kunnen hé?